نظر کاظم علمداری در مورد پیشنویس سند سیاسی حزب چپ ایران(فدائیان خلق)

شورای سردبیران بە پیش پیشنویس سند سیاسی حزب چپ ایران فدائیان خلق)را کە در سایت بە پیش هم منتشر شدە جهت نقد و اظهار نظر برای عدەای از فعالین سیاسی چپ و جمهوریخواە فرستادە است. ما بە ترتیب دریافت پاسخها نظرات دریافتی دوستان را عینا در بە پیش منتشر می کنیم و از نقد دوستان دیگری کە مایلند در مورد پیشنویس سند اظهار نظر بنمایند استقبال می کنیم:

نظر آقای علمداری:

متن سند سیاسی ارسالی شما به نظر من منجسم، همآهنگ، همه جانبه و دقیق است. این سند در کنار اساسنامه یا شناسنامه سیاسی حزب دوپایه حزبی را تعیین می کند. این سند به درستی روی دوره گذار، وضعیت کنونی جامعه ایران، تأکید کرده است. اما جریان حزبی به پایه سومی نیز نیاز دارد که فرض من این است که شما بطور جداگانه به آن پرداخته اید.

پلاتفرم سیاسی، یا برنامه عمل، پایه سوم حزب سیاسی است که نه در اساسنامه و نه در سند سیاسی به آن اشاره نمی شود. زیرا بسیار سیال است. در پلاتفرم سیاسی می توان در باره اهرم گذار و متحدان دور و نزدیک آن نیز توضیح داد. 

 برای پیشبرد پلاتفرم سیاسی واگذاری مسئولیت ها با شرح کتبی و تصویب شده وظایف و نحوه ارزیابی سالانه یا دوره ای نیز لازم است.

طیف نیروهای سیاسی در ایران گسترده است. انواع جمهوری خواهان و سلطنت طلب ها. نحوه برخورد با این نیروها، رد یا همکاری و نوع همکاری از جمله مسائلی است که می تواند در سند سیاسی و یا در پلاتفرم سیاسی توضیح داده شود. 

در بند 11 از تبعیض ملی نام برده شده است. منظور چیست؟ تبعیض قومی روشن است. اما تبعیض ملی نه.

در مورد فدرالیسم هم به نظرم خوب است به فدرالیسم بر اساس تقسیمات استانی، نه قومی تأکید شود. فدرالیسم قومی اساس اختلاف امروز و فردای ایران خواهد بود.

در بخش معرفی بدیل مورد نظر خود، از واژه ترکیبی "سوسیالیسم دموکراتیک" نام برده شده است. اگر منظور معرفی نامه حزبی است که هیچ. اما اکر منظور حکومت بدیل آینده است خوب است که نمونۀ زنده و موفقی از این نوع حکومت معرفی و از تجارب آنها استفاده شود. اگر منظور سوسیال دموکراسی کشورهای اسکاندیناوی است تصریح شودو واژه متداول و شناخته شده "سوسیال دموکراسی" بکار برده شود. البته من معتقدم ایران با سوسیال دموکراسی (ترکیب آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی) خیلی فاصله دارد. یکی از ستون های این سیستم لیبرالیسم است که نیروهای سیاسی چپ هنوزسر آشتی با آن ندارند و زیر نام نئولیبرالیسم به حمله می کنند. در حالی که تفاوتی میان لیبرالیسم و نئولیبرالیسم وجود ندارد. باید هنوز در این زمینه کار شود.

چرخ تولید در ایران خوابیده است. یکی از دلایل آن نبود مناسبات عادی با جهان پیشرفته غرب است. حساسیت بی مورد نیروهای چپ در باره غرب سبب شد که توجه کافی به ضرورت ارتباط همه جانبه با کشورهای غربی کم بشود. شاید بی مناسبت نباشد که در بندی که به سیاست نگاه به شرق جمهوری اسلامی اشاره شده است بر ضرورت برقراری مناسبات همه جانبه با غرب برای بازسازی بنگاه های تولیدی تأکید شود.