صدائی که نیست!

امروز، جمعه ۲۴ فوریه، یک سال از لشکرکشی روسیه به اوکراین گذشت. در آغاز این جنگ، قریب به اتفاق تحلیلها و انتظارات حکایت از پایان نسبتاً سریع آن، و به هر حال در مدتی کمتر از یک سال، داشتند. اما اکنون قریب به اتفاق آنها بری از هرگونه احتمال و امید به خاتمۀ جنگ در سال جاری اند، و حتی از ترسیم چشم اندازی برای استقرار صلح در سالهای آتی می پرهیزند. خوشبین ترین چشم انداز برای این جنگ، "خاتمۀ" آن از طریق انجماد طولانی مدت آن است.

امروز همچنین طرح دوازده ماده ای چین برای خاتمۀ جنگ اوکراین انتشار یافت. واکنشهای اولیه به این طرح توسط طرفهای جنگ، و نیز کشورهای غربی به عنوان متحد اوکراین، واقعیت تلخ اما "قابل انتظاری" را آشکار کرد: هیچ صدائی برای صلح وجود ندارد. ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجۀ روسیه، از طرح چین استقبال کرد و گفت که روسیه آمادۀ گفتگوست، اما، با توجه به این که بند نخست این طرح بر "احترام به حاکمیت همۀ کشورها" تأکید دارد، افزود که طرح می تواند "تصدیق واقعیتهای جدید در قلمروها" باشد. لزومی بر نقل ولو مختصر مواضع مقامات اوکراین، اتحادیۀ اروپا، امریکا، بریتانیا، ... که جملگی شان، به تفاریق، طرح را رد کردند نیست. اشاره ای به موضع ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو، در این باره کافی است که به نفی اعتبار پکن برای برآمد به عنوان میانجی برخاست.

واقعیت این است که هیچ یک از طرفهای گفته شده در حال حاضر و در توازن قوای کنونی خواهان صلح نیست. اهدافی که روسیه از یک سو، و از سوی دیگر اوکراین و متحدانش برای جنگ، و به تبع آن، شروطی که برای مذاکره پیش می نهند، چنان آشتی ناپذیر اند، که گشودن حتی روزنه ای برای خاتمۀ جنگ و استقرار صلح را میسر نمی سازند. در فقدان هرگونه صدائی برای صلح، شکست طرح چین مقدر به نظر می رسد.