استقبال مردمی گستردە و بی سابقە از فراخوان رهبران میدانی جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی بە اعتصاب سە روزە چنان لرزەای بر پیکر بیمار و رو بە مرگ رژیم فقاهتی انداخت کە تصورش را نمی کرد.
همان هایی کە تا کنون چندین بار خبر پایان یافتن جنبش انقلابی را اعلام کردە بودند، انتظار نداشتند با آن همە کشتار و شکنجە و بە زندان انداختن قریب ٢٠ هزار مبارز دلیر و از خود گذشتە و کور کردن ١٠٠٠ نفر از زنان و مردان مبارز و کشتن دەها نفر زیر شکنجە های فاشیستی، فراخوان بە اعتصاب با چنان گستردگی و تنوع طبقاتی و اجتماعی کە انجام شد رو بە رو شود.
استقبال گروە های اجتماعی مختلف و درماندگی در جلوگیری و شکستن اعتصاب خط بطلانی بود بر کارایی سرکوب و خشونت حکومتی کە رژیم تصور می کرد و می کند با کمک آن جنبش انقلابی را فرو نشاند و بە سیطرە تبهکارانە خود ادامە دهد. این اعتصاب همچنین نشان داد کە همە طبقات و گروە های اجتماعی منهای رانتخوران و کسانی کە با غارت و چپاول منابع و درآمدهای کشور فربە شدەاند و منافع شان بە بود و نبود رژیم گرە خوردە است بە دلایل مختلف بە رژیم پشت کردە و چشم امیدشان بسوی جنبش انقلابی است. دلایل این رویگردانی عمومی نیز روشن است. هیچکس از وضع زندگی و شرایط و سیاستهای رژیم راضی نیست. همە بە اصلاح ناپذیر بودن رژیم واقف شدە و راە دیگری برای خلاصی خود و کشور از وضعیتی کە نتیجە کارکرد و قوانین رژیم فقاهتی است با وجود اینکە همە بە یک اندازە انقلابی نیستند جزء انقلاب نمی بینند.
اعتصاب سە روزە همە ظرفیت و توانایی جنبش نبود. تنها بخشی از ظرفیت آن بود، با این همە بە وضوح هر چە تمامتر اجتناب ناپذیر بودن انقلاب و حمایت مردم بە مفهوم واقعی کلمە را عیان کرد. مثلا طبقە کارگر و مزد و حقوق بگیر کە طی سە دهە اخیر بە شهادت هزاران اعتصاب و اعتراضی کە انجام دادە آسیب دیدەترین و ناراضی ترین طبقە اجتماعی از حکومت است، با همە ظرفیت اش وارد اعتصاب نشد، اما این بە هیچ عنوان آن طور کە برخی ها بە خطا می پندارند، بە معنی عدم همراهی و حمایت جنبش کارگری از جنبش انقلابی و مردمی زن، زندگی، آزادی نیست. کما اینکە اگر کارگران فعلا بە واسطە موقعیت قابل شناسایی شدنشان در محل های کار مستقیما همگی در اعتصاب نبودند، ولی در خارج از کارخانە و ادارە در محلات حضور دارند. علاوە بر حضور تعدادی از کارگران کارخانە ها کە با انجام اعتصاب در اعتصاب عمومی شرکت کردند، تشکلهای مستقل و سندیکایی موجود نیز با انتشار بیانیە های حمایت خود را از اعتصاب سە روزە و کلا جنبش زن، زندگی، آزادی از شروع جنبش تا کنون بە کرات بیان کردەاند. با گسترش جنبش و تداوم آن حمایت جنبش کارگری نیز از جنبش زن زندگی آزادی افزایش پیدا خواهد کرد. در واقع می توان گفت کە انگیزە و زمینە عینی حمایت کارگران از جنبش بە مراتب قوی تر و مهیاتر از جریانات دیگر است. دشواریهای معیشتی فزایندە و نیاز کارگران بە فضایی کە در آن بتوانند از حق تشکل و حقوق سندیکایی و انسانی و زندگی شایستە برخوردار شوند مهمترین محرک های پیوستن کارگران و سایر مزد و حقوق بگیران و حمایت آنان از جنبش زن، زندگی، آزادی است. چرا کە کارگران دەها سال است نە وضعیت معیشتی و شرایط کاری مناسبی دارند و نە از حق تشکل و اعتصاب و آزادی بر خوردارند. تامین هیچ کدام از مطالبات نامبردە با وجود این رژیم مستبد و سرکوبگر میسر نیست. بهمین جهت است کە زن ودانشجو، نویسندە و هنرمند و ورزشکار، وکیل و کارگر و معلم، صاحبان کسب و کار کوچک و متوسط، اقلیت های ملی و قومی و دینی، کە همگی خواستە های مشترکی با هم دارند می بینیم نان و آزادی در جنبش انقلابی بە هم گرە می خورند و نیروی شکست ناپذیری را بوجود می آورند کە رژیم قادر بە سرکوب آن نیست. آن عدە قلیل هم کە ظاهرا یا واقعا نگران نفوذ و تفوق طرفداران نئولیبرالیست های اقتصادی در آیندە هستند و بە بهانە آن کارگران را از مشارکت در جنبش انقلابی بر حذر می دارند، گویا از یاد می برند کە بدترین نوع سیاستهای نئولیبراستی دە ها سال است در ایران اعمال می شود. آنها در واقع بە بهانە مبارزە با نئولیبرالیسم خواستە و یا ناخواستە عملا در کنار سرکوبگران رژیم قرار می گیرند. مبارزە با نئولیبرالیسم اقتصادی و دیگر پدیدە های منفی اقتصادی و سیاسی و اجتماعی در یک نظام دمکراتیک بسیار آسانتر و ثمربخش تر از مبارزە در یک رژیم بغایت فاسد و سرکوبگر مانند رژیم فقاهتی است کە کارگر و معلم و را بخاطر در خواست حقوق شان بە سالها زندان محکوم می کند.
افزودن دیدگاه جدید