رفتن به محتوای اصلی

بشارت

بشارت
سه‌شنبه, 19. آوریل 2022 - 22:52

من که هستم..؟

خانه ای ویران در برهوتِ سرزمینم!

یا روحی سرگردان

در میان خوشه هایِ بی شمارِ ستاره گان

سَر تا پایم را خلاصه کنند!

می شوم مشتی از این خاک،

 

من که هستم؟

همنشینِ خانه ای

مردی خسته از تراشه جان،

درغروبی که خورشید نشسته

بر آفاق نگاهش 

چایش را سر کشیده

تهِ سیگارش در استخوانهایم

خاموش می شود

 

شاید، در زلالِ آب و آینه

نوشخندِ دختری باشم

نشسته بر چشمان عاشقی‌

دلباخته،

ترنم نغمه هایش 

بوی بهار را به یاد می آورد

 

و یا جدارهِ صخره ای باشم

در دلِ کوه

جا-

پایِ کوهنوردی 

سودایِ فتحِ قله در سر دارم

 

شاید سنگ ریزه های

کف رودی باشم

ماهیِ سرخِ کوچکی 

در فراسویِ نگاهِ صمد 

هنوز خواب دریا را می بینم

 

شاید خاکی از گلدانم

گل سرخی در من، 

شکوفه می بندد

که دستانم

بشارت باغ سبز را می دهد

فردا...

 

رحمان- ا 

  ۲۹ / ۱ / ۱۴۰۱

 

   

افزودن دیدگاه جدید

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.