در دوم دیماە بار دیگر معلمان و فرهنگیان شاغل و بازنشستە بە فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان برای برگزاری تجمع های مطالباتی خیابانی جهت رسیدن بە خواستە هایشان پاسخ مثبت دادند و بنا بە گزارش سازمانگران اعتراضات در ١٠٤ شهر بزرگ و کوچک بە خیابان آمدند و مصممانە تر از پیش بر خواستە های خود پای فشردند و بر ادامە اعتراضات شان تا رسیدن بە خواستە هایشان تاکید کردند.
حرکت اعتراضی گستردە دوم دی در شرایطی رقم زدە شد کە قبل از آن موجی از تهدید و احضار و بگیر بە بند علیە معلمان و فرهنگیان و شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان این تشکل مستقل و مبارز فرهنگیان کە بیشترین نفوذ و پایگاە و ظرفیت بسیج و سازمان دهی در میان فرهنگیان را دارد از طرف نیروهای امنیتی برای وادار کردن شورای هماهنگی بە پس گرفتن فراخوان و لغو تجمع های اعتراضی بە راە افتادە بود.
تصور حکومت و دولت بر این بود کە می توانند با سرهمبندی کردن طرح رتبە بندی و آزاد کردن رسول بداقی در میان فرهنگیان نفاق بیندازند و تظاهرات خیابانی را بی رونق نمایند، اما این تصور کە در میان رهبران تشکلهای وابستە هم وجود داشت و روی آن مانور می دادنند غلط از کار درآمد.
در این مدت تعداد زیادی از رهبران تشکلهای وابستە بە جناح های حکومت نیز کە در میان معلمان فعالیت می کنند و مخالف اعتراضات خیابانی جهت فشار بە حکومت برای کسب مطالبات معلمان هستند، بە انحا مختلف تلاش کردند مانع از انجام اعتراض دوم دیماە شوند. بعضا نیز همزمان با تهدیدات روزی نامە های وابستە بە نیروهای سرکوبگر علیە شورای سازماندهی با آنها هم زبان شدند و همان رویە را در پیش گرفتند.
با وجود این همە تهدیدات و فشارها و برحذر باشها، شورای رهبری منتخب تشکلهای صنفی تصمیم بە دادن فراخوان خیابانی گرفت و حاضر بە پس گرفتن و لغو آن نشد.
پس گرفتن فراخوان و لغو تظاهرات در واقع از هر لحاظ بە ضرر معلمان و ضربەای بە شورای هماهنگی و مشی مبارزاتی و اعتبار آن بود. نتیجە اعتراضات اما بر اعتبار و مشی درست این تشکل افزود و مخالفان آن را در موقعیت دشوارتری قرار داد.
اعتراضات گستردە دوم دیماە فرهنگیان آزمون دیگری بود برای سنجش موقعیت تشکلهایی کە خیابانی کردن مبارزە مطالباتی را موثرترین شیوە رسیدن بە مطالبات فرهنگیان می دانستند و تشکلهایی کە همچنان با وجود بی سرانجام ماندن سیاست چانە زنی با بالایی ها و پرهیز از بە صحنە آوردن معلمان بر ادامە رویە غلط خود اصرار داشتند.
حضور گستردە معلمان و فرهنگیان نشان داد کە تمایل غالب در میان فرهنگیان در جهت رویکرد شورای هماهنگی است و این تشکل مستقل از پایگاە نیرومند غیر قابل قیاسی با سایر تشکلها در میان فرهنگیان برخوردار است. موقعیتی کە بە شورای هماهنگی امکان می دهد بە رغم همە موانع ظرف دو هفتە دو اعتراض نیرومند و گستردە را سازمان دهد.
موفقیعت و گستردگی پایگاە این تشکل البتە تنها بە واسطە اتخاذ مشی مبارزە خیابانی نیست. پایبندی تززل ناپذیر شورا بە منافع و حقوق معلمان و فرهنگیان و همچنین عدالت آموزشی است. عدالت آموزشی کە در تجمع های اعتراضی روز گذشتە تاکید بیشتری روی آن شد، حلقە واسطە ارتباط بین دانش آموزان و اولیای آن یا بە واقع با اکثریت بزرگ جامعە است کە از بی عدالتی آموزشی در رنجند. شورای هماهنگی تا کنون هزینە بسیاری برای کسب چنین موقعیتی دادە است. تحمل دەها سال زندان، صدها اخراج و تبعید و تعدیل و تحمل فشارهای سخت دیگر بخشی از هزینە هایی هستند کە رهبران و اعضای آن تا کنون بواسطە ایستاگی روی استقلال و پایبندی بە منافع معلمان و فرهنگیان و دانش آموزان و مشی مبارزاتی خود پرداختەاند و در حال پرداختن هستند.
این تشکل بر خلاف تشکلهایی وابستە بە جناح های قدرت کە با سکوت و بعضا حمایت آشکار از سیاستهایی کە موجب بی عدالتی و افت کیفیت آموزش شدە است و حمایت از خصوصی سازی امر آموزش کە همە سالە موجب بیرون راندە شدن عدە بیشتتری از چرخە آموزش و طبقاتی و تبعیض آمیزتر شدن مداوم آن گردیدە شدیدا مخالفت نمودە و علیە آن مبارزە کردە است.
این نیز یکی از نقاط دیگر قوت شورای هماهنگی است کە نە حکومت و نە رهبران تشکلهای حکومتی سر سازگاری با آن را دارند.
معلمان نیز مانند کارگران و کشاورزان و دیگر زحمتکشان و تهی دستان شهر و روستا بە تنهایی و بدون حمایت از مطالبات عادلانە یک دیگر و سازمان دادن خود نمی توانند بە خواستە های واقعی خود برسند و بطور مستمر از حقوق خود دفاع کنند. شورای هماهنگی کە اهمیت قضیە را درک کردە است از ابتدا بە آن توجە نمودە و تلاش نمودە و می نماید تا پیوندی با دانش آموزان و اولیای آنان و همچنین سایر گروە های مزد بگیر بوجود آورد. حکومت کە بقای خود را در تفرقە میان ستمدیگان و عدالتخواهان می داند با هر تلاشی کە در راستای ایجاد اتحاد و همبستگی و تشکل سازی باشد را می کوشد سرکوب و مانع از آن گردد. هم از این رو است کە تلاشها و اقدامات رهبران شورای هماهنگی برای پیوند با گروەهای اجتماعی دیگر و اولیای دانش آموزان از طرف رهبران تشکلهای حکومتی با خشم و غضب روبرو می شود و این تلاشها را بە بهانە اینکە در "شان" معلم نیست نکوهش می کنند!
تهدیدات و اقدامات سرکوبگرانە کە بییش از دو دهە است علیە رهبران شورای هماهنگی جریان داشتە است و اکثر رهبران آن سالهای زیادی را در زندان گذراندە و یا از کار اخراج شدەاند از این بە بعد هم در صورتی کە شرایط بە حکومت فرصت بدهد، ادامە و حتی ممکن است تشدید هم بشود.
عامل موثری کە می تواند مانع تداوم سرکوب شورای هماهنگی بشود بە کنش و واکنش و حمایت بدنە جنبش معلمان و گسترش و تحکیم تشکلهای صنفی وکار سازمانگرانە بستگی دارد. معلمان و فرهنگیان بدون تشکلی همچون شورای هماهنگی کە بە یک تشکیلات اتحادیەای نسبتا سراسری فرا روئیدە قادر نخواهند شد بە خواستە هایشان دست بیابند. هم از این رو گسترش شعب شورای هماهنگی بە شهرهایی کە هنوز فاقد تشکل هستند و تقویت این شورا ضمانتی است برای دفاع از خواستەها و حقوق سندیکایی فرهنگیان در حال و آیندە. دفاع هیچ یک از گروەهای مزد و حقوق بگیر از حقوق شان بدون داشتن اتحادیە و تشکل مستقل و مبارز در هیچ جای جهان ممکن نیست. حفظ هیچ دستاوردی نیز بدون تشکل ممکن نیست. ممکن است دولت بە صورت تاکتیکی در اثر اعتراضات اخیر معلمان دست بە عقب نشینی هایی هم بزند، اما اگر موفق بە سرکوب شورای هماهنگی گردد، آنها را پس خواهد گرفت.
رژیم بە بهانە شروع اعتصاب و اعتراض دو هفتە پیش فرهنگیان رسول بداقی را بە زندان برگرداند و فشار را بر دیگر فعالین افزایش داد. اما در اثر فشار اجتماعی همین اعتراضات مجبور شد بداقی را آزاد کند. در اعتراضات روز گذشتە شعار معلم زندانی پر طنینتر از پیش شد وخواست آزادی زندانی سیاسی هم بر آن افزودە و همە گیرشد!
آزادی سایر معلمان زندانی و همچنین پذیرش سایر خواستە های معلمان با تداوم اعتراضات سازمان یافتە و همبستگی میان معلمان و فرهنگیان است کە میسر خواهد شد و نە با کشاندن اعتراضات در تالارها و سمینارها برای چانە زنی های تکراری و بی نتیجە. مذاکرە زمانی کارآیی پیدا می کند کە تودەها در صحنە و خیابان حضور داشتە باشند و بە صورت تضمینی برای موفقیعت نمایندگان شان کە در حال مذاکرە با مقامات دولتی هستند باشند. حکومت در صورتی کە فشار خیابان پر زور باشد و نتواند بر آن غالب شود در مذاکرە مجبور است عقب نشینی کند و تن بە تعهداتی بدهد کە در مشی چانە زنی زیر بار آنها نرفتە و نخواهد رفت.
افزودن دیدگاه جدید