کارگران و زحمتکشان؛
فرا رسیدن اول ماه مه - ۱۱ اردیبهشت - روز همبستگی جهانی کارگران و روز نمایش رزمندگی طبقه کارگر را گرامی می‌داریم و این روز خجسته را به شما کارگران و رنج دیدگان نظام سرمایه‌داری و به همه هواخواهان طبقه کارگر و رزمندگان راه آزادی و بهروزی کارگران و زحمتکشان تبریک می‌گوییم.
امسال در شرایطی به پیشواز ١۳۶مین سالگرد اول ماه مه جشن جهانی کارگران می‌رویم که:
جهانی‌سازی سرمایه‌داری اشکال قدرت طبقه کارگر را در ابعاد جغرافیایی و ایدئولوژیک مورد تهاجم قرار داده است. کاسته شدن از قدرت اتحادیه‌ها، کاهش دستمزدها، هجوم به تأمینات اجتماعی کارگران که خود حاصل سالها مبارزه طبقاتی کارگران و زحمتکشان بوده، از دستآوردهای سرمایه‌داری در ادامه اجرای پروژه جهانی‌سازی است.
کارگران و زحمتکشان جهان برای غلبه بر فقر و بیکاری و رهایی از ستم طبقاتی، با گرد آمدن در تشکل‌های صنفی و سیاسی و با هم‌اندیشی و رزم مشترک علیه سیاست جهانی‌سازی نئولیبرالی و خصوصی‌سازی و با علم بر اینکه سرمایه‌داری جوابگوی نیازهای بشر امروز نیست، به مبارزه برخاسته‌اند. آنها خوب می‌دانند که این رزم؛ رزم مشترک همه کارگران و زحمتکشان جهان است و بدین سبب بازسازی سنت‌های انترناسیونالیستی و همبستگی بین‌المللی جدید متناسب با شرایط فعلی جهان را به ضرورتی حیاتی برای جنبش جهانی کارگران باز تعریف می‌کنند؛ از سوی دیگر در پیوند با سایر جنبش‌های اجتماعی همچون جنبش‌های دمکراسی‌خواهی، حقوق بشر، صلح، حقوق زنان و کودکان، محیط زیست و حقوق خلق‌ها راه پیروزی خود را هموار می‌سازند.
پاندومی کرونا در ١۶ ماه گذشته بیش از همه به کارگران و زحمتکشان آسیب رسانده و تاثیری نازدودنی بر شرایط کار و زندگی آنها داشته است. پاندومی کرونا تاکنون با کشتار بیش از سه میلیون انسان و مبتلا کردن بیش از ۲۰۰ میلیون نفر، جهان را در هراسی سیاه فرو برده است. میلیونها کارگر در سراسر جهان از کار بیکار شده و راه رزق و معاش‌شان بسته شده است. در کشور ما نیز بیش از یک میلیون نفر شغل خود را از دست داده‌اند و حکومت ایران همچون دیگر دولت‌های سرمایه‌داری در مواجهه با پیآمدهای پاندومی کرونا به حمایت مالی از سرمایه‌داران و اعمال ریاضت اقتصادی برای کارگران دست زده است. این در شرایطی است که سرمایه‌داری از واکسیناسیون به عنوان منبعی برای کسب سود استفاده می‌کند و از مرگ و بیماری زحمتکشان هم منتفع می‌گردد.
حکومت ایران با استفاده از شرایط کرونایی دستآوردهای چندین ساله کارگران و زحمتکشان در سالهای گذشته را مورد تهاجم قرار داه و سرکوب اعتراضات کارگری و اقشار مختلف زحمتکش را تشدید کرده است. دهها کارگر آگاه و مبارز از محیط کار اخراج و یا دربند رژیم حامی سرمایه‌داران هستند. هم‌زمان دهها معلم، دانشجو، پرستار و فعالین ملی، بازنشستگان، نویسندگان و فعالین سیاسی بخاطر اعتراض به شرایط حاضر، در زندانهای جمهوری اسلامی به بند کشیده شده‌اند. سرمایه داران و دولت حامی آنان علاوه بر ادامه تعرض به ابتدایی‌ترین حقوق انسانی کارگران و زحمتکشان، با تصویب حداقل دستمزدی که کمتر از یک چهارم هزینه واقعی سبد معیشتی خانوارها می‌باشد، گرسنگی، فقر و محرومیت شدیدتری را بر کارگران، مزدبگیران و خانواده‌های آنان تحمیل کرده‌اند.
سرکوب خواستهای صنفی و سیاسی کارگران و دیگر زحمتکشان جامعه و انسداد سیاسی همراه با سرکوب و خفقان و نبود آلترناتیو قابل اتکاء در پیش روی جامعه، فضا را برای دغل‌بازان و شیادان سیاسی نیز فراهم ساخته است تا به روشهای مختلف در اراده مبارزاتی کارگران و زحمتکشان و دیگر اقشار جامعه استبداد زده ایران خلل وارد سازند. آنان با پاشیدن بذر امید واهی و تشدید توهم امکانپذیری اصلاح و تغییر در حاکمیت، مبارزات خیابانی و مستمر کارگران و زحمتکشان و دیگر اقشار جامعه را بر علیه کلیت نظام سرمایه‌داری و استبداد دینی حاکم مورد تشکیک و سوال قرار می‌دهند. اکنون نیز که شوی انتخاباتی ریاست جمهوری رژیم بار دیگر برای استتار چهرۀ ضد مردمی نظام ولایت‌فقیهی به راه افتاده است، باز هم این رسوا شدگان، سودای مشارکت در این شوی «انتخاباتی» را دارند و با تمسک به انواع دغل‌بازیها در پی کشاندن پای کارگران و زحمتکشان میهن دربندمان به مضحکه انتخاباتی رژیم هستند. این روند، بخشی از تلاش‌های سازمان‌یافته و تجربه شده کسانی است که در انتها هدفشان تحکیم پایه‌های استبداد دینی در میهن ماست. غافل از این که فریاد «نه به انتخابات فرمایشی» آنهایی که روزانه کف خیابان را برای ابراز اعتراضات و مبارزات خود انتخاب کرده‌اند دیری نخواهد کشید که خواب شیادان سیاسی را همچون انتخابات فرمایشی مجلس آشفته خواهد کرد.
در این میان بازماندگان و دلدادگان رژیم سابق نیز بیکار ننشسته و در فکر سوار شدن بر امواج مبارزات مردم ایران بر علیه نظام استبدادی و ضدمردمی حاکم هستند. اینان گستاخانه گزینه دوگانه یا «جمهوری اسلامی» و یا «رژیم سلطنتی» را بعنوان آلترناتیو وضع موجود بیان می‌کنند؛ غافل از آنکه کارگران و زحمتکشان آگاه بدون توجه به این گزینه‌های ارتجاعی صف خود را از هر دو رویکرد ارتجاعی جدا کرده و در ادامه یک قرن سابقه مبارزاتی متشکل خویش، مستقلانه پرچم رزم مشترک خود را برمی‌افرازند. طبقه کارگر هر سال بیش از پیش بر این باور راسخ‌تر می‌شوند که برای تغییر واقعی در زندگی، باید ابتکار عمل صنفی و سیاسی را در صف مستقل خود به دست گیرند.
کارگران و زحمتکشان؛
علیرغم سرکوب‌های مستمر و سازمان یافته رژیم در سالی که گذشت، باز هم مبارزات و اعتصابات شما کارگران و زحمتکشان ادامه داشته است. تعداد اعتصابات و اعتراضات کارگری در سال گذشته به نسبت سالهای اخیر بی سابقه بوده است. مبارزهٔ آگاهانه، پیگیر، فزاینده و مداوم کارگران هفت‌تپّه، هپکو، آذرآب، صنعت نفت، پتروشیمی، برق، راه‌آهن، معادن، کارخانه‌های تولیدی، شهرداری‌ها، معلّمان، پرستاران، بازنشستگان، مستمری‌بگیران و دیگر اقشار مزدبگیر و زحمتکش جامعه در شرایط فقدان تشکل‌های مستقل نشان داد که گرایش بە همبستگی و همگرایی صنفی در بین کارگران و زحمتکشان کشور و اراده آنها به انجام اقدامات مشترک بین گروەهای مختلف مزدبگیر و تلاش آنها برای سازمانیابی صنفی در قالب تشکل‌های سراسری روزبروز تقویت می‌شود. اعتراضات خیابانی و مبارزات پیگیرانه بازنشستگان و مستمری بگیران و معلمان در ماههای اخیر و حرکت به تشکل‌یابی سراسری از سوی آنان، نمونه بارزی از درک اهمیت تشکل و سازمان مستقل سراسری برای تحقق مطالبات و خواستهای اقشار زحمتکش جامعه، بویژه کارگران می‌باشد. اعتصابات سراسری و هماهنگ در پتروشیمی و صنعت نفت نیز نشان داد که سطح مبارزاتی کارگران در راستای تشکل‌یابی و ایجاد صف مستقل سازمانی بیش از پیش مورد توجه بوده و در بین کارگران صنعتی کشور تقویت می‌شود.
کارگران و زحمتکشان؛
ما به عنوان «جمعی از فدائیان خلق ایران(داخل کشور)» ضمن تاکید بر اتحاد و همبستگی طبقاتی میان خود کارگران و پیوند و همکاری مبارزاتی آنها با دیگر زحمتکشان شهر و روستا، و تلاش برای همبستگی بین‌الملی کارگران، معتقد هستیم که در شرایط کنونی:
- توقف خصوصی‌سازی‌ها،
- آزادی فعالیتهای سندیکایی،
- حق ایجاد تشکّل‌های سراسری و اتحادیه‌های کارگری مستقل،
- افزایش دستمزدها در سطح تامین یک زندگی شایسته و انسانی برای کارگران و مزدبگیران،
- پایان دادن به قرادادهای موقت و سفید امضا،
- تامین امنیت شغلی برای کارگران زن و مرد،
- رفعِ تبعیض از حقوق کارگران زن در برابر کار یکسان با مردان،
- حضور نمایندگان کارگران در مدیریت بنگاههای اقتصادی،
- حذف قانون عدم مشمولیت کارگاههای زیر ده نفر از شمول قانون كار،
- پایان دادن به پیگرد و حبس و سرکوب فعّالان سندیکایی،
- آزادی فوری و بی‌قید و شرط همهٔ زندانیان سیاسی،
- برخورداری از پوشش بیمه و امکانات درمانی مناسب
- و واکسیناسیون مجانی و همگانی در کوتاهترین زمان ممکن برای همه مردم ایران، از اهم مطالبات برحق کارگران و زحمتکشان کشورمان می‌باشد.
ما فعالان چپ و مدافع طبقه کارگر و زحمتکشان کشور، ضمن پشتیبانی قاطعانه از خواستهای برحق شما، اول ماه مه - ۱۱ اردیبهشت - روز همبستگی جهانی کارگران و روز نمایش رزمندگی طبقه کارگر را به شما کارگران و زحمتکشان کشورمان، همچنین به تمامی کارگران و زحمتکشان در سرتاسر جهان تبریک می‌گوییم واین روز را گرامی می‌داریم.
گرامی باد اول ماه مه، روز همبستگی بین‌المللی کارگران جهان
زنده باد تشکل‌های آزاد و مستقل کارگری
جمعی از فدائیان خلق ایران(داخل کشور)
هفتم اردیبهشت ١۴٠٠
افزودن دیدگاه جدید