نگاهی به دیدگاه و مبارزه فدائیان آغازگر ، اثرات و کاربرد آن

این جلسات هر جمعه شب ساعت ۹ شب به وقت ایران در کانال تریبون سرزمین من و گروههای تلگرامی دیگر برگزار میشود از جمله در گروه

به یاد رفیق رئیس دانا، برای اتحاد عدالتخواهان

گروه اتحاد نیروهای چپ و عدالتخواه برای آزادی زندانیان سیاسی

گروه حمایت از فعالان کارگری در بند

گروه دوباره می سازمت وطن

گروه گذری بر سیاست

گروه آگاهی، سکولا ریسم ، دمکراسی

و ...

لینک گروه به یاد رفیق رئیس دانا برای اتحاد عدالتخواهان

https://t.me/joinchat/VDmNcphXJ7HBeRkq

سؤالات طرح شده در جلسه

- درود و خوشامد به شما، رفیق دانشگری متاسفانه شرایط سرکوب پس از انقلاب موجب گردیده است کلیه احزاب سیاسی از جمله فداییان خلق رابطه تشکیلاتی با اعضا و هواداران خود را از دست بدهند و تاسف بار تر اینکه این رابطه اگر هم بصورت رسانه ای وجود داشته باشد، در عمل رابطه ای یک طرفه است و نمیتواند تاثیر متقابل داشته باشد. در پیش از انقلاب فداییان با رفتار صادقانه و شجاعانه خود توانسته بودند جایگاه ویژه ای در دل و ذهن مردم باز کنند اما این جایگاه الان از دست رفته است . فداییان چگونه می توانند این رابطه بین خود شان از یک طرف و بین خود و مردم را از طرف دیگر احیا و ایجاد کنند.

- با سلام و درود، به همه دوستان و خانم دانشگری مبارز شهیر و یادگار نسل اول و افسانه ای چریک های فدایی خیلی دوست دارم نظر خودتون را در این مورد بیان فرمایید :

- درود رفیق بزرگوارم با توجه به اینکه جنابعالی در بطن تغییر و تحولات سازمان قرار داشید بعد از گذشت چهل سال فکر نمیکند که رهبری سازمان در آن مقطع توان تئوریک را نداشت که با نظر مخالفان خود جواب منطقی دهد ؟؟؟

- درود به رفیق دانشگری عزیز، بدون تردید جنبش چریکی در ایران متاثر از تحولات آمریکای لاتین و بخصوص انقلاب کوبا و هم چنین تثبیت دیکتاتوری و هژمونی استبداد و اختناق حاکم، موجب شد تا جوانان آرمانخواه متاسفانه تابع فقر تئوریک که در آن شرایط تا حدودی اجتناب ناپذیر بود، دست به یک تطبیق مکانیکی از تحولات کوبایی در ایران آن روز بزنند. البته رفیق بیژن جزنی توانست تا حدود زیادی یک دگرگونی در برداشت مشی مسلحانه ایجاد کند و در سال پنجاه و چهار بعد از سرکوب هسته های اصلی چریکی به رهبری رفیق حمید اشرف وجه رویکرد سیاسی را در سازمان تقویت کند. اما آنچه امروز برای پایگاه اجتماعی جنبش فدایی مطرح است آرمانگرایی و باورمندی بنیانگزاران سازمان در حوزه اندیشه مارکسیسم لنینیسم بود. حالا این سوال برای من مطرح می باشد که آیا می توان خود را میراث دار جنبش فدایی قلمداد کرد اما بنیان های اندیشه مارکسیستی این جنبش را نقض کرد و آیا چنین مدعیانی واقعا نماینده واقعی جنبش فدایی خواهند بود؟

- با درود؛ لطفاً بفرمایید که چرا حماسه سیاهکل از یک نقطه ی محروم که بطور طبیعی امکان حمایت اهالی آن منطقه از مبارزان بیشتر از سایر نقاط است شروع نشد؟ مناطقی مانند بلوچستان یا مناسب تر از آن، کردستان که عوارض طبیعی منطقه هم در موفقیت مبارزان نقش کلیدی داشت. در تایید عرایضم حتمن به یاد دارید که اهالی منطقه سیاهکل در ضرب و شتم و دستگیری رفقای شهید چقدر نقش داشتند.

- سلام به رفقا راحله طارانی و فروغ اسد و رفیق عزیز رقیه دانشگری، در خصوص نقد مشی مسلحانه و اراده گرایی خودتان اشاره کردید ارزیابی تان در خصوص خلق گرایی چیست؟ اکنون با بررسی نتایج انقلاب و سیاست‌های فدائیان پس از انقلاب، تأثیر خلق گرایی را چطور می بینید؟

- رفیق دانشگری عزیز هم اکنون با توجه به پراکندگی و تشتت جنبش چپ ایران و از جمله انشقاق و افتراق در بین نحله های فدایی، به نظر شما اتحاد عمل بین نیروهای چپ ایرانی آیا در چارچوب «همه با هم» همچون همان اشتباه انقلاب پنجاه و هفت باید انجام گیرد یا صف مستقل چپ با برنامه مشخص در چارچوب ملی با دیگر نیروهای مترقی و دمکراتیک دست به همکاری و اتحاد عمل بزند؟

- با سلام، خدمت رفیق رقیه عزیز چنانجه اطلاعی از فعاایت فدائی خلق رفیق سیامک (اسکندر) دارید، چه اطلاعی از حرکت مسلحانه دکتر هوشنگ اعظمی در لرستان دارید ، ایا خیال ندارین خاطرات خود را منتشر کنید.

- درود رفیق فران عزیز بانوی قهرمان و افتخار آفرین، پنجاهمین سالروز تولد سازمان چریک های فدائی خلق ،ورستاخیز سیاهکل.برشما مبارک باد، سئوال همیشگیم این بوده وهست که هرچندجنبش فدائی باشکستن سکوت گورستانی رژیم پهلوی، بارقه امیدی را دردلهای پرشور جوانان آرمان خواه برانگیخت ، وآنچنان درخشید که انبوه آرمانخواهان سوسیالیست را به صفوف خود جلب نمود، آیاامکان نداشت، که سازمان درکنارِویا درادامه مبارزه مسلحانه ، تشکیلات سیاسیِ علنی یا نیمه علنی (بدون شناسائی کادر های مجرب ورهبری) خود رابطورموازی سازمان میداد تا با تمیهدات امنیتی شدید،هم ضربه پذیری را کاهش میداد،وهم بسیاری ازرفقا درجریان زندگی عادی ضمن استفاده از تخصص خود(که بسیاری از آنان مهندسین فنی بودند ومیشد درکارخانه ها شاغل شوند ) بهتربتوانندباتوده ها ی کاروزحمت جهت پیشبر د اهداف سیاسی درتماسی نزدیکتری قرار داشته باشند؟

- با سلام به فران عزیز همانطور که فرمودید، تحمیل یک شیوه خاص (مبارزه مسلحانه) به عنوان تنها راه اشتباه بود. و خب امپریالیسم ببر کاغذی است، هم اشتباه بود و اینطور نبود، تئوری موتور کوچک موتور بزرگ را راه می اندازد هم درست نبود، ترس مانع اصلی مردم برای یافتن راه است هم درست نبود چون مردم ترس را سرانجام شکستند اما سوسیالیسم را انتخاب نکردند. آیا فکر نمی کنید با این همه اشتباه درست است که مخالفت شدید سازمان در دهه ۴۰ و ٥۰ با حزب را هم یک اشتباه بزرگ دانست که ضربه خود را به جنبش چپ ایران زد و نسلی را که باید اتصال دهنده حرکت تاریخی جنبش سوسیالیستی ایران می شد را به قربانگاه فرستاد؟

- درود خانم دانشگری بعنوان یکی از قدیمی ترین اعضای سازمان بعد از پنجاه سال مبارزه، لطفا از حسرت ها و اميدها بگویید.

- رفیق گرامی ، به نظر شما امکان چه شکل از مبارزه به جز مبارزه ی مسلحانه که تحمیل شده ی شرایط دیکتاتوری بود می توانست وجود داشته باشد که فداییان از ان روی گردان بودند. در آن دوران به حذف حزب های گوناگونی که کوچکترین خطری برای رژیم نبودند و اجبار همه گان برای عضویت در حزب رستاخیز توجه داشته باشید. فکر می کنید رژیم حاکم، چه شیوه ای از مبارزه و مبارزان را سرکوب نمی کرد؟

• تحولات متاثر از انقلاب ۵۷ و سایر تحولاتی بعد از آن ، ارائه تحلیل مشخص از شرایط مشخص را الزام آور میکند . برخی از هواداران که هنوز به فدائیان تعلق خاطر دارند ، در دفاع از اندیشه چپ و مارکسیسم ، نفسِ شهادت فداییان در مبارزات یا شکنجه گاهها را ، تا حد امر قدسی و نقد ناپذیر ارتقا میدهند و نقد سازنده را بر نمی‌تابند . فکر نمیکنید این قبیل روبرو شدن با نقد ، روش مناسبی نیست.

- فران عزیز. میدانید که در آبان سال ۱۳٥٥ بزرگ ترین شاخه سازمان چریک های فدائی خلق ایران با رد مشی مبارزه مسلحانه به عنوان« انحراف از مارکسیسم لنینیسم» از آن سازمان انشعاب کرد. از آن زمان تا کنون که پنجاه سالگی تولد سیاهکل را گرامی میداریم ، هزاران مقاله و کتاب و ... در باره تاریخ خونبار این جنبش نوشته شده اما متاسفانه در هیچکدام از آنها به به حادثه مهم انشعاب رفقائی که که بعدها به « گروه منشعب از سازمان چریک های فدائی خلق ایران» معروف شدند اشهره ای نم کنند. شما علت این سکوت عامدانه را چه میدانید؟ ممنون

- رفیق گرامی:

۱- بعد از یورش سالهای ۶۱- ۶۲ به حزب توده ایران چرا رهبری سازمان اکثریت با وجود تجربه کار مخفی پیش از انقلابب، به جای پیش بینی یورش به سازمان و انتخاب مبارزه غیرمتمرکز و مخفی، تا سال ۶۵ مبارزه را به شکل متمرکز ادامه دادند؟

۲- در مورد سند آسیب شناسی تشکیلات مخفی سازمان در سالهای ۶۲-۶۵ براب بررسی عوامل ضربه و نتایج آن که شما عضو هیئت سیاسی بودید در صورت تمایل ابراز نظر فرمایید. سند مزبور در سال ۹۱ در اخبار روز منتشر شده است: http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=47749

- رفیق دانشگری نقد شما از مشی سازمان بدین معناست که حزب توده فاقد خطاهای سیاسی جدی بود ؟ اگر چنین نیست لطفا توضیح دهید

- اتفاقا برعکس من انتقادی دارم به خانم دانشگری سازمان یاشماقیم مردم نشدید هر دوره ای افکار آن دوره رامیطلبد خواه ناخواه مبارزه مسلحانه نیز باید تجربه میشد که الان شما به نتیجه درست وغلط بودن آن میرسیدین اتفاقا صداقت ووفاداریاصیل دوره چریکی به یادماندنی است وهمگان از این اصول میتوانند درهردوره ای خط ومشی بگیرند اما درمورد طی شدن حرکت تاریخی جنبش سوسیالیستی تاریخ هرگز عقب نشینی نداشته واین روند درخال طی شدن است همین جلسات پرسش پاسخ گره های اتحاد چپ وهزاران راهی که برای اتحاد گشوده شده برای طی همین راه است فقط چیزی که هست دراین میانه نباید برای نیل به این خواسته دامن به یکسری رنجوریها زده شود نظر شما چیست خانم دانشگری عزیز؟

- با سپاس از ادمین های عزیز و گرامی و درود بر میهمان بزرگوار به نظر شما نقش آقایان فرخ نگهدار و فتاپور در انشعابات سازمان چه میزان بوده. از اولین انشعاب بعد از قیام ( اشرف دهقانی تا اقلیت ' و اکثریت جناح چپ و ۱۶ آذر ) و تکه پاره کردن بزرگترین جنبش چپ ایران و به مرز اضمحلال و ادغام کردن آن در حزب توده.