رفتن به محتوای اصلی

گذر و نظری بر رویدادهای کارگری هفتە

گذر و نظری بر رویدادهای کارگری هفتە

ورود نیروهای ضد شورش و اوباش بە اعتصاب هفت تپە، اعتصاب کارگران پارس آمپول در ساوه، اعتراض کارگران کارخانه ماشین‌آلات تراکتورسازی ایران، اعتراض کارگران معدن سنگ آهن ماه زمین زرند، ادامە اعتراضات کارگران شهرداری در کوت عبدالله، سوسنگرد و هويزه، اعتراض کارکنان شرکت شرق سازه کویر زابل، تظاهرات خیابانی بازنشستگان در کرمانشاە و اهواز، ادامە اعتراضات کارگران کنتورسازی، بازداشت ٢ کارگر در قزوین و صدور حکم ٤ سال زندان برای سجاد شکری بە دلیل شرکت در مراسم روز کارگر و کشتە شدن شمار دیگری از کارگران در اثر حوادث کار، مهمترین رویدادهای گزارش شدە هفتە بودند.

هجوم اوباش چماقدار و یگان ویژە شورش بە کارگران هفت تپە

بە گزارش کانال مستقل سندیکای هفت تپە، تجمع کارگران اعتصابی هفت تپە در ٢٧ شهریور ابتدا از طرف اراذل و اوباش مسلح تحت هدایت "جافرپور" مسئول بازرسی شرکت- که خواهرزاده رئیس دادگستری شوش است- مورد حملە قرار گرفت، سپس یگان ویژه ضد شورش برای سرکوب اعتصاب وارد شرکت شدند. این هجوم پس از آن بە اجرا گذاشتە شد کە تلاشها و ترفندهای مسئولین نهادهای حکومتی و مدیریت مجتمع برای شکستن اعتصاب بدون پذیرش مطالبات کارگران بی نتیجە ماند و آنها بار دیگر بجای موافقت با مطالبات کارگران ترجیح دادند آنها را سرکوب کنند!

هجوم بە کارگران اعتصابی البتە چندان دور از انتظار نبود. ما قبلا هم نوشتە بودیم و بە کارگران هشدار دادە بودیم کە گول حمایت ظاهری نمایندگان مجلس و دارودستە رئیسی را نخورند. دعوای آنها با دارودستە روحانی و نئولیبرال های اسلامی بر سر تصاحب بر هفت تپە است و ربطی بە مطالبات و حقوق کارگران ندارد. کارگران نیز خودشان این را می دانستند. اکنون بە نظر می رسد کە زدوبندها میان آنها انجام شدە است و بە دشمنان اصلی شان هجوم آوردەاند و قصد دارند این بار نیز با سرکوب اعتصاب را فرو نشانند. با این همە باید بدانند اگر سرکوب چند بارە اعتصابات پیشین توانست کارگران را از اعتصابهای بعدی بازدارد این بار نیز می تواند!

گزارشات و اخبار رسیدە همچنان حکایت از افزایش اعتصابات و اعتراضات و نارضایتی شدید در میان کارگران و مزدبگیران و دیگر زحمتکشان در سراسر کشور دارند. اعتراض و نارضایتی های فزایندە در میان زحمتکشان بقدری زیاد است کە مسئولین حکومتی و دولتی را دچار هراس و سرگیجە نمودە و آنها را بە اعمال رعب آور و جنایتکارانە واداشتە است.

نگاهی بە مطالبات اعتصابات کارگری هفتە، از تظاهرات خیابانی بازنشستگان در اهواز و کرمانشاە تا اعتراضات کارگران شهرداریها در کوت عبدالە، هویزە زنجان و سوسنگرد، تا اعتصاب درکارخانە آمپول پارس در ساوە، اعتراضات کارگران کارخانه ماشین‌آلات تراکتورسازی، معدن سنگ آهن ماه زمین زرند...همگی مانند اعتصاب هفت تپە، هپکو و غیرە جز اعتراضات ریشە دار هستند کە بارها سرکوب شدەاند ولی مرعوب نشدە و ادامە یافتەاند و کارگران آنها همچنان برای رسیدن بە مطالبات برحق شان در تلاش و تقلا هستند. حکومت و اکثر کارفرمایان بە رغم گستردگی اعتراضات حاضر بە پذیرش خواستە های کارگران نیستند. در جاهایی نیز کە مجبور بە پذیرش برخی از خواستەهای کارگران می شوند، بە محض پایان یافتن اعتصاب زیر قول و قرار هایی کە با کارگران گذاشتەاند می زنند و شروع بە اخراج سازماندهنگان اعتصابات و سرکوب کارگران ناراضی می کنند. رفتار دولت و مالک هفت تپە با کارگران خود بە تنهایی گواە این مدعاست.

دولت و سایر نهادهای حکومتی بە رغم محرز بودن قانون شکنی های کارفرمایان بیشرمانە بر اعمال آنها چشم می بندند و بجای مجازات کارفرمایان از آنها حمایت و کارگران را مجازات می کنند. با این همە مطالبات کارگران چیزهای نیستند کە برایشان قابل اغماض باشند و یا کسی بتواند با سرکوب و ارعاب تودە ستمدیدە وبە تنگ آمدە از فقر، بی حقوقی و بی عدالتی را از پیکار عدالتخواهانە شان علیە حاکمان ستمگر و استثمارگر باز دارد. زمانی کە بدیهی ترین حقوق انسانی زحمتکشان با زور و قلدری تا مرز تحمیل گرسنگی از آنها سلب میگردد، لاجرم انتخاب دیگری بە غیر از هدف قرار دادن حکومت و سیستم ستمگر برای زحمتکشان باقی نمی ماند. آنهایی کە امروز علیە زندگی زیر خط فقر بە اعتراض برخاستەاند هنگامی کە می بینند گوش شنوایی برای شنیدن صدای شان در میان حاکمان پیدا نمی شود بە جنبش روی می آورند. اکنون جامعە بە چنین مرحلەای فراروئیدە است و خود حاکمیت هم این را لمس و از بابت آن بە وحشت افتادە است. صدور احکام اعدام برای شماری از جوانان آزادە و عدالتخواە بە جرم شرکت در جنبش آبان ٩٨، قتل وحشیانە نوید افکاری در آستانە سالگرد جنبش آبان، و رفتار وحشیانە تر از گذشتە با زندانیان سیاسی و مدنی واکنشی جنایتکارانە از سوی حکومت نسبت بە پیدایش وضعیت جنبشی در جامعە است. با این همە اگر با اینگونە اعمال می شد بە جنبش های مردمی پایان داد، می بایست، بعد از سرکوب جنبش ٨٨، جنبش ٩٦ بوجود نمی آمد و بعد از آن جنبش آبان ٩٨ رخ نمی داد! تا زمانی کە زمینە های اجتماعی و سیاسی جنبش ها وجود داشتە باشند، جنبش ها هم وجود خواهند داشت. رهبران جنایتکار و ابلە حکومت چە این واقعیت را بپذیرند و چە نپذیرند، نمی توانند از وقوع جنبش ها جلوگیری کنند. کما اینکە کشتار صدها تن از شرکت کنندگان در جنبش آبان و دستگیری هزاران نفر دیگر نە تنها کمکی بە آرامش وآن ثبات جهنمی کە حکومت انتظارش را داشت نشد، بلکە بە گسترش بیشتر اعتراضات مردمی و بی ثباتی و بی پشتوانە تر شدن حکومت منجر شد. نتایج "انتخابات" مجلس و میان دورەای مجلس بە روشنی تمام بی پشتوانە بودن حکومت و بیزاری بیش از ٩٠ درصد مردم از حکومت فقها را نشان داد. این بیزاری گستردە و بی سابقە در شرایطی است کە تنوع و گستردگی مخالفان حکومت نسبت بە آبان ٩٨ بیشتر شدە است. امروزە عدەی زیادی از کسبە و تولیدکنندگان خرد و متوسط کە کار و کسب شان کم رونق یا بی رونق شدەاند و بە شدت از سیاستها و برخوردهای حکومت ناراضی شدەاند در صف مخالفان حکومت قرار گرفتەاند. در حال حاضر حکومت تنها بە اتکای سرنیزە پاسداران و دستگاە های سرکوب اش است کە بە بقای خود ادامە می دهد. و این هم دیری نخواهد پائید.

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید