تابستان بلاروس!

پس از برگزاری انتخابات قبل از موعد در ۹ اوت ۲۰۲۰ در بلاروس، بهمراه بازداشت و حذف بسیاری از نامزدهای پرطرفدار از رقابت انتخاباتی، با تقلب گسترده در شمارش آرا، و اعلان ٨۰% آرا به نفع رئیس جمهور فعلی، کشور در تقابل با سیاست دروغ و فریب به خیابانها امد، تا پس از گذشت ۲۶ سال نظرخود را بوضوح در برابر جهان اعلان کند، که رأی وی را به نفع بازنده مصادره کردند.

در شب بسته شدن حوزه های انتخاباتی و اعلان پیروزی مقدماتی رئیس جمهور فعلی خشم مردم از کاسه صبر ان لبریز شد، زدوخورد در خیابان ها جای اعتراضات مسالمت آمیز را گرفت. هر دو طرف با خشم بی سابقه ای که مشخصه بلاروس ها نیست، به مصاف هم رفتند.

درشب ۹ اگوست بیش از سه هزار تن دستگیر، دویست تن زخمی گردید، که در این میان حدود چهل پلیس نیز راهی بیمارستان شد. شب ۱۰ اوت، برخی از خیابانها یاد آور نبرد کمونارهای پاریس بود، خبانهایی با سنگرهای بتنی، شلیک گلوله های پلاستیکی، بهمراه نوعی ترکش نارنجک ها که برای بسیاری تازگی داشت، سطح خیابانها را پوشانده بود. در همین روز یکی از معترضین بر اثر اصابت مستقیم نارنجک صوتی جان خود را از دست داد. البته منابع غیر رسمی شمار کشته شدگان را بیش از ده ها تن اعلان کرده اند.

در حال حاضر، تا ۱۳اوت ۲۰۲۰، تعداد دستگیر شدگان از چهار هزار گذشته است، به روایات گوناگون تعداد زخمی ها نیز مرز سیصد تن را پشت سر گذاشته است.

پس از زدوخوردهای خیابانی و دستگیریهای گسترده، ابتکار عمل بدست زنان افتاده، چند روز گذشته زنان بلاروسی به همراه مردان، فاتح خیابانها هستند؛ که خود عظمتی بسیار دیدنی است، زنان با شاخه های گل و بادکنک ترجیحاً سفید، دست خود را نیز به علامت V بالابرده، در کنار خیابانها با سکوت ایستاده، رانندگان نیز با بوق ماشینها از انان استقبال می کنند، به نوعی آهنگ پیروزی مینوازند. می توان گفت صحنه ای بسیار دیدنی را آراسته اند. ابتکاری و شیوه اعتراضی که می توان، در اعتراضات مردم ایران مورد بهره برداری قرار داد. این جنبش در شکل خود نوعی حرکت آرام و حشونت گریز، ولی خسته کننده برای هیئت حاکمه است.

قریب به اتفاق معترضان، جوانان بیست سال به بالا هستند، در واقع همان جوانانی که هنگام نخستین تحلف ریاست جمهوری آلکساندر لوکاشنکو به دنیا امده اند. آنان امروز دیگر خواهان دیدن یک شکل بسیار زننده سیاستهای نئولیبرالیستی در این کشور نیستند، همانهایی که از دیدن یک شخص در این ۲۶ سال به شدت آزرده و خسته شده اند.

در میان شعار های مردم معترض وجه مشترکی با اعتراضات مردم ایران دیده میشود، بویژه زمانی که پلیس به سمت معترضین حمله می کند، با صدای بلند داد میزنند، "شرمکن" که دقیقاً در فرهنگ ایرانیان معادل "بیشرف" است، استفاده گسترده یافته است.

سیاست رژیم نیز در برابر این اعتراضات گسترده، سیاست صبر و انتظار است، بنظر می آید هیئت حاکمه قصد دارد، با سیاست انتظار و مرور زمان مردم معترض را خسته نماید، تا به آرامش پس از خستگی روی آورند. همزمان مردم نیز بنظر می اید سیاست تداوم را درپیش گرفته اند و تا به این لحظه قصد عقب نشینی ندارند. در صورت تداوم این شیوه اعتراض، ممکن است هیئت حاکمه از این حرکت مردم به وحشت افتاده ریزش در میان پلیس و الیکارشی حاکم آغاز شود. پرواضح است که در اینجا سیاست " که برکه" به نوعی در صدد است یکی از طرفین را از پای در اورد. برپایه خبرها، در بسیاری از شهرها پلیس در مقابل مردم سپرها را زمین گذاشته، که خود نشان را عدم قاطعیت پلیس در سرکوب ها دارد.

طبیعی است که با بروز خبرهای دال بر پیوستن کارگران کارخانه های بزرگ از قبیل "ماز" سازنده ماشین های باربری و اتوبوس، بلاز، سازنده ماشینهای سنگین برای معادن، ازت گرونا، کارخانه انتیگرال، کارتل ساخت و ساز گرودنا ... که هرکدام در نوع خود منوپولهای قدرتمند بلاروس را تشکیل می دهند، برپایه گزارش https://sputnik.by به معترضان پیوسته اند. در همین راستا باید گفت که این برای نخستین بار است که طبقه کارگر بلاروس نیز به میدان نبرد آمده، تا کلام اخر را از آن خود کند.

اگر برپایه خبر اسپوتنیک، ورود طبقه کارگر به میدان را باور کنیم، سیاست صبر و انتظار هیئت حاکمه سترون خواهد شد، توازن قوا بنفع جامعه تغییر مسیر خواهد داد؛ رژیم فروخواهد پاشید.

اگر این جنبش اعتراضی به سمت فرسایش نرود، اثربخش گردد، گام بعدی آن در مسکو رونمایی خواهد شد. چراکه روسیه مشخصاً همه جوانب این امر را زیر نظر دارد.