با وجود گذشت بیش از دوهفتە ازدور تازە اعتصاب رانندگان و کامیونداران و سرکوب و ارعاب اعتصاب کنندگان معهذا این اعتصاب همچنان ادامە دارد وحتی بازداشت بالغ بر ٢٨٠ تن از اعتصابیون و تهدید بە اعدام اعتصابیون توسط دادستان و رئیس قوە قضائیە رژیم نیز نتوانستە است مقاومت حق طلبانە اعتصاب کنندگان را در هم بشکند و بە آن خاتمە دهد.
مقامات قضایی و انتظامی جنایتکار رژیم کە در واقع برحسب وظیفە و نقش قانونی شان می بایستی دفاع از حقوق شهروندی و قضایی شهروندان و حق و عدالت و پرهیز از دروغ و اتهام زنی ناروا باشد، این بار نیز بر خلاف وظیفە قانونی شان مانند موارد دیگر بجای انجام وظایفشان بە اتهام وتهدید و سرکوب روی آوردە و کوشش می کنند با این گونە وسایل نا مشروع و نا کارآمد بە زعم خودشان با پاک کردن صورت مسئلە هزینە عملکرد و سیاستهایشان را کە موجب این اعتصاب گردیدە است بر دوش رانندگان قرار دهند.
این تلاشها در حالی صورت می گیرد کە اصولا رسیدگی بە اعتصابات و اعتراضات صنفی خارج از حیطە وظایف آنها ست و بایستی از طریق مذاکرات میان اعتصابیون و اتحادیە های ذیربط و مسئولین دولتی حل و فصل شود و اگر در نهایت بعد از طی این پروسە هریک از طرفین شکایتی از طرف مقابل داشت کە مستلزم رسیدگی در دادگاە و دادگستری بود آنوقت است کە اینها می توانند بە شکایات رسیدگی حقوقی کنند. حتی در آن صورت هم حق تهدید و فرستادن نیروی انتظامی برای مقابلە با یک اعتصاب موجە و مسالمت آمیز را ندارند! زیرا اعتصاب و اعتراض حقی ست کە حتی در اصل ٢٨ قانون اساسی فعلی نیز برای شهروندان بە رسمیت شناختە شدە است و مسئولین قوە قضایی قاعدتا بر حسب وظیفە بایستی بر رعایت اجرای آن نظارت کنند و نە اینکە خودشان در پایمال نمودن اش پیشقدم شوند.
اکثر خواستهای رانندگان و کامیونداران خواستە هایی موجە و بر حقی هستند کە ادامە کار و فعالیت کامیونها و رانندگان بدون تحقق شان ممکن نیست و همین ناممکنی ست کە انگیزە تداوم و طولانی شدن این اعتصاب گردیدە است.
مسئولین هیچگاە از خود نمی پرسند، وقتیکە قیمت همە چیز، از سوخت و لاستیک گرفتە تا قطعات یدکی و هزینە تعمیرات و هزینە های زندگی و...را ظرف مدت کوتاهی چند برابر کردەاند و در همان حال زورمدارانە با افزایش کرایە و دستمزد رانندگان مخالفت می کنند، تکلیف رانندگانی کە دخل و خرج شان با هم جور نمیشوند چە خواهد شد؟ آنها گویا غافلند کە چنین برخوردی نە نشانەای ازعقلانیت درخود دارد و نە جواب می دهد. کما اینکە در اعتصاب پیشین هم جواب نداد.و اعتصاب کنونی بە دلیل بی پاسخ گذاشتە شدن مطالبات اعتصاب قبلی است. در دور قبلی اعتصابات آنچە کە موجب پایان یافتن اعتصابات شد، وعدەهای مسئولین بود و نە عامل سرکوب. اما چون مطابق معمول مسئولین بە وعدەهایشان عمل نکردند، رانندگان با وجود وقوف بە اینکە احتمال سرکوب شان بیش از دفعات قبلی است مجبور بە اعتصاب شدند. در واقع آنها هم مانند کارگران و سایر زحمت کشان نە طاقت تحمل هزینە ها در شرایط کنونی را دارند و نە راە چارە مناسبتری از اعتصاب برای رسیدن بە خواسته ها و گرداندن چرخ زندگی شان دارند.
همین عامل و محرک اساسی در کنار مشارکت نسبتا وسیع و تفاهم بر سر مطالبات بین اعتصابیون و نقش بی بدیلی کە کامیونها، تریلرها و ناوگان سوخت رسان در گردش امور تولیدی و خوار و بار در داخل و در ورود و صدور کالا دارند، امکان چانە زنی و کامیابی اعتصابیون را کە ضمنا ازحمایت وسیع مردمی و اتحادیە های صنفی داخلی و خارجی نیز برخوردار هستند تقویت و میدان مانور مسئولین دولتی و اجرای تهدیدات شان را محدود می کند. افزون بر اینها تامین بخشهایی از این مطالبات علاوە بر بهبود شرایط شغلی و ایمنی رانندگان بە ایمن سازی جادەها و کاهش تصادفات مرگبار و خسارات جانی و مالی کمک شایانی می کند و عجیب است کە گویی جان و مال مردم برای مسئولین آنقدر پیش پا افتادە است کە در برخورد با مطالبات رانندگان نادیدە انگاشتە می شود. گروەهای اجتماعی مختلف و تشکلهای سندیکایی و احزاب سیاسی عدالیخواە بواسطە حقانیتی کە برای رانندگان و کامیونداران اعتصابی و مطالباتشان قائل اند تا کنون از این اعتصاب و مطالبات اعتصابیون حمایت نمودە و خواهان قطع تهدیدها، آزادی رانندگان زندانی، تامین مطالبات این گروە از زحمت کشان کە نقش ارزشمند و مهمی در گردش چرخ تولید و توزیع دارند هستند. اعتصاب جزء مهمی ازحقوق سندیکایی زحمتکشان است و جرم نیست کە دادستان کل کشور و رئیس قوە قضایی اعتصابیون را با شدیدترین و شنیعترین الفاظ تهدید و مانند مجرمین با آنها برخورد می کنند! مجرمین واقعی مسئولینی هستند کە لیاقت ادارە کشور را ندارند و بر این تصور باطل هستند کە گویا می توانند با زور سرنیزە و پاک کردن صورت مشکلاتی کە بر مردم و کشور تحمیل کردەاند، مردم بە جان آمدە را وادار بە سکوت و تمکین نمایند و هنوز نمی خواهند بپذیرند کە ارعاب و سرکوب کارایی اش را از دست دادە است و ادامە آن تنها مشکلات را غامضتر و مردم را برای ادامە مبارزە شان مصمم تر و آبدیدە تر می کند! رانندگان کامیون اهمیت نقش خودشان در کشور و از آن مهمتر اهمیت همبستگی و راە و روش رسیدن بە مطالبات شان و نحوە مقابلە با سرکوبگران را فراگرفتەاند و در تلاشند تا با سازماندهی خودشان در سندیکای مستقل از این پس حق و حقوق شان را موثرتر پیگیری کنند و این خود بە تنهایی دست آورد مبارزاتی بزرگی نە تنها برای رانندگان بلکە برای همە زحمت کشان و جنبش عدالت خواهی درست در شرایطی است کە عوامل حکومتی در پی تشکیل سندیکاهای قلابی برای جلوگیری از تشکیل سندیکاهای مستقل و خنثی نمودن اثرات سندیکا های واقعی و مستقل هستند.
١٦ مهر ٩٧
افزودن دیدگاه جدید