سهراب اسدیان پدر رفیق سیامک اسدیان (اسکندر)، و برادر رفقا توکل و نورالله اسدیان درگذشت. او  که متولد سال ١٣۰۸ در روستاى گرزكل از توابع خرم آبادبود، هم در رژیم گذشته و هم در دوران جمهوری اسلامی رنج فراوان کشید. پسرش سیامک اسدیان، در نوجوانی به گروه دکتر هوشنگ اعظمی پیوست و در سال ۱۳۵۳، زمانی هنوز ۱۷ سال بیشتر نداشت همراه این گروه مخفی شد. پدر بارها توسط ماموران ساواک بازداشت شد و زیر فشار قرار گرفت تا اثری از پسر به آن‌ها بدهد. اما سهراب خان، ایستادگی کرد و علیرغم اصرار ساواک، حتی عکسی از سیامک (اسکندر) را هم به آن‌ها نداد.

رژیم شاه سقوط کرد، سیامک به آغوش خانواده بازگشت. اما دیری نپائید که مصائب پدر دوباره شروع شد. ۱۳مهرماه ۱۳۶۰ سیامک در درگیری با پاسداران در نزدیکی آمل جان باخت. مراسم چهلم سیامک در یکی از روستاهای اطراف خرم‌اباد به دامی برای بازداشت تعداد زیادی از خانواده تبدیل شد. آدمکشان جمهوری اسلامی اکثر افرادی را که در این مراسم شرکت کرده‌بودند را بازداشت کردند. توکل اسدیان برادر سهراب خان که رابطه بسیار نزدیکی هم با او داشت، بیرحمانه و بدون‌ محاکمه پس از شدیدترین شکنجه ها، در سوم آذرماه ۱۳۶۰ در زیر شکنجه به قتل رساندند. برادر دیگر او نورالله اسدیان را نیز حدود یک ماه بعد در ۱۲ دی‌ماه ۱۳۶۰ اعدام کردند. در کمتر از سه ماه سهراب خان پسر و دو برادرش را از دست داد. جان‌باختن زهرا بهکیش (اشرف) عروس سهراب خان در سال ۱۳۶۲ ضربه‌ی دیگری بر خانواده بود.

سهراب خان انسانی متین، بردبار، خوش قلب، دوست داشتنی و مورد احترام و اعتماد اطرافیان و آشنایان بود. همواره یار و یاور دیگران بود.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) یاد سهراب اسدیان را گرامی می‌دارد، فقدان او را به خانواده وخویشان‌ اسدیان، فرزندان و نوادگان او، و همچنین به یاران سیامک، توکل و نورالله اسدیان تسلیت می‌گوید و ارزش دلاوری و جانبازی‌های آنان و دیگر یاران را پاس می دارد. 

دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

 ۱۰ فروردين ۱۴۰۲ - ۳۰ مارس ۲۰۲۳