صبح روز هشتم آذر منابع خبری مطلع کارگری خبر انتقال اسماعیل بخشی یکی از اعضای زندانی شورای کارکنان هفت‌تپه بە بیمارستان را منتشر نمودند. آن‌طور کە از این خبر برمی‌آید علت انتقال آقای بخشی بە بیمارستان وخیم شدن حال وی در اثر شکنجە در طول بازداشت است و آثار شکنجە و ضرب و شتم در سروصورت وی آن‌چنان مشهود بودە است کە از دیدە ها پنهان نماندە است. اگر چە هنوز اطلاع دقیقی از آسیب‌های واردە براثر شکنجە در وی در دست نیست ولی بە نظر می‌رسد تأثیر شکنجە بر سلامتی ایشان بە حدی بودە است کە شکنجە گران مجبور بە انتقال ایشان بە بیمارستان شدە باشند. قبلاً هم دیدە شدە کە یک زندانی را آن‌قدر تحت شکنجە قرار دهند کە در ظرف مدتی چنین کوتاە کە از بازداشتش می‌گذرد مجبور شوند وی را بە بیمارستان ببرند. از اول نیز انتظار چنین رفتاری با وی می‌رفت و نسبت بە آن بە مقامات دولتی هشدار دادە شدە بود. با این تفاصیل انتقال آقای بخشی بە بیمارستان نگرانی نسبت بە سلامت آقای بخشی را کە از قبل هم وجود داشت دوچندان می‌کند و طلب می‌کند کە تلاش‌ها برای آزادی وی را بیشتر کرد. چرا کە تبهکاران فاسد حاکم به خاطر نگرانی از افشای دزدی‌ها و تبهکاری‌هایشان تحمل آزادی و سلامت افرادی امثال بخشی‌ها را ندارند و هموارە مترصد فرصت هستند کە آن‌ها را یا از میان بردارند و یا زندگی را بر آن‌چنان دشوار کنند کە برای دیگران الگو نشوند. چنان کە شاهرخ زمانی را در زندان بە قتل رساندند.

اما اعتصاب‌ها در هفت تپە و فولاد بە رغم تهدیدات و بازداشت‌ها همچنان باقوت ادامە دارند و در این مدت بر شمار گروە های مردمی کە بە حمایت از کارگران اعتصابی و رهبران دربندشان برخاستەاند رو بە فزونی دارد و این تحولات کە با این کیفیت و وسعت اتفاق افتاد چیزی نبود کە سرکوبگران و دزدان اموال عمومی انتظارش را داشتند. هم ازاین‌رو تداوم اعتصابات و همبستگی‌ها کلید مقابله مؤثر با نقشە‌های شوم مستبدین حاکم و پیش‌فرض رهایی همە زندانیان سیاسی و سندیکایی است.

اعتراضات برخلاف انتظار سرکوبگران بعد از بازداشت رهبران کارگران بسی بیشتر شدە است. و ادامە برخوردهای سرکوبگرانە را دشوارتر از پیش و هزینە آن را بالا بردە است. جمع‌بندی این کنش و واکنش‌ها بە روشنی نشان می‌دهد کە حربە سرکوب و تهدید نە تنها کارایی‌اش را تا حدی از دست دادە بلکە ادامە کاربرد آن بە عمق و گستردگی اعتراضات و مخالفت‌های مردمی دامن خواهد زد. البتە از آنجایی کە سرکوب عریان و خشن فعلاً آخرین حربە باقی ماندە در دست دیکتاتوری حاکم است که داوطلبانە از آن صرف‌نظر نخواهد کرد، ولی مهم آن است کە این حربە دیگر جواب نمی‌دهد و مردم حاضر نمی‌شوند از ترس آن با دست‌خالی بە خانە هایشان برگردند. همان‌طور کە در اهواز و شوش کارگران حاضر بە این کار نشدەاند!

بااین‌وجود و در ادامە این تلاش‌های بی‌ثمر مأموران امنیتی با چراغ سبز صادق لاریجانی رئیس جنایتکار و فاسد دستگاە قضایی رژیم امروز صبح بە خانە احمد نجاتی یکی از مؤسسان و اعضای هیئت مدیرە سندیکای کارگران نیشکر هفت تپە ریختند و بار دیگر وی را با خود بە زندان بردند. آقای نجاتی از آغاز تأسیس مجدد سندیکای هفت تپە تاکنون علاوە بر اخراج بارها زندانی شدە است و انواع فشارها و محرومیت‌ها را صرفاً به خاطر فعالیت سندیکایی بر وی تحمیل کردەاند. او نخستین بار در ٢٣ آبان ٨٨ زمانی کە عضو هیئت مدیرە سندیکا بود بازداشت و روانە زندان دزفول شد کە ٤ نفر دیگر از رهبران سندیکا در آن در بازداشت بودند. در این مدت عدە دیگری از فعالان صنفی در شهرهای مختلف نیز بازداشت شدەاند و بە احتمال زیاد در روزهای آیندە عدە دیگری نیز بازداشت خواهند شد و دامنە بازداشت‌ها بە میان فعالین دانشجویی، معلمان، وکلا، روزنامە نگاران تعمیم خواهد یافت. اینک اما بازداشت نمادهای مقاومت و حق‌طلبی مشکلی از رژیم درماندە را حل نمی‌کند در طی این سال‌ها هزاران فعال سندیکایی تازە نفس و پرورش یافتە در کوران مبارزات کارگری چند دهە اخیر امثال اسماعیل بخشی پا بە میدان مبارزە نهادەاند و راە ناتمام مبارزان پیشین را ادامە دادەاند و دستگاە دیکتاتوری را بە دست‌انداز انداختەاند. هم ازاین‌رو این بار این بازداشت‌ها و بە محاکمە کشیدن رهبران سندیکایی بە اتهامات واهی تنها بە خشم و نفرت کارگران و زحمت کشان و تشدید تلاش‌هایشان برای رهایی از ستم جنایتکاران و استثمارگران حاکم منجر خواهد شد. در این اوضاع لازم است با ادامە و گسترش اعتصابات و همبستگی‌ها کە ضامن پیروزی هستند و با طرح شعار آزادی همە زندانیان سیاسی و مدنی همبستگی بین کارگران و معلمان با گروەهای اجتماعی مختلف را کە هرکدام یک تا چند زندانی دارند تحکیم کرد.و مبارزە برای آزادی کلیە زندانیان سیاسی را همە گیر نمود.

٨ آذر ١٣٩٧