فاجعه‌ی آتش‌سوزی در جنگل‌های هیرکانی، و بی‌کفایتی جمهوری اسلامی در حفظ منابع طبیعی کشور!
اکنون هفته‌هاست که آتش‌سوزی در جنگل‌های هیرکانی یکی از قدیمی‌ترین گنجینه‌های محیط زیست کشورمان ادامه دارد. جمهوری اسلامی برای اطفای آتش در این جنگل‌ها دست به دامن ترکیه و دیگر کشورها شده‌است. اما در این فاصله، بخش بزرگی از این جنگل‌ها که قدمت آن‌ها بین ۳۰ تا ۵۰ میلیون سال تخمین زده می‌شود و خود نوعی موزه‌ی طبیعی هستند که طی میلیون ها سال پدید آمده‌آند، قربانی شعله‌های آتش شده‌اند.
عوامل متعددی می‌توانند در این فاجعه دخیل باشند، از جمله کاهش بارندگی، خشکسالی‌های مداوم و بی‌مبالاتی‌های انسانی و یا آتش سوزی‌های عمدی و غیر عمدی. اما در جهان امروز دولت‌ها برای حفاظت از جنگل‌ها و مقابله با این نوع آتش‌سوزی‌ها و پیشگیری و مهار آن‌ها تجهیزات لازم را فراهم می‌کنند. ناتوانی جمهوری اسلامی در مقابله با آتش سوزی اخیر نشان داد که این حکومت به تنها چیزی که فکر نمی‌کند، حفظ محیط زیست و منابع طبیعی کشور است. این امر هشیاری و مسئولیت شهروندان را در قبال حفظ محیط زیست دو چندان می‌کند.
آتش‌سوزی در جنگل‌های هیرکانی مازندران، تنها یک حادثه‌ی طبیعی نیست، نشانه‌ای عریان از بی‌کفایتی ساختاری جمهوری اسلامی است. جنگل‌هایی که میلیون‌ها سال قدمت دارند و میراث مشترک انسانی‌اند، امروز در برابر چشم یک ملت می‌سوزند، زیرا حکومتی که باید متولی حفاظت از آن‌ها باشد، هیچ مسئولیتی در قبال مردم و سرزمین ایران احساس نمی‌کند.
جمهوری اسلامی میلیاردها دلار از ثروت این کشور را صرف پروژه‌های ایدئولوژیک و تنش‌زا در خاورمیانه می‌کند، اما برای تجهیز نیروهای محلی محیط‌زیست، برای خرید حداقل امکانات اطفای حریق، یا حتی برای آموزش و حمایت از داوطلبان مردمی، بودجه‌ای باقی نگذاشته‌است! در سیاست‌های این رژیم قدرت‌طلبی فرامرزی از اهمیت و اولویت برخوردار است، اما محیط زیست داخل مرزها رها شده‌است؛ چنین سیاستی ضد‌ملی و غیرانسانی است.
حفاظت از محیط زیست بخشی از عدالت اجتماعی است. طبیعت، ملک خصوصی حکومت‌ها نیست، ثروت مشترک نسل‌هاست. هر حکومتی که نتواند ریه‌های سبز این سرزمین را حفظ کند، در حقیقت حق حیات را از مردم سلب کرده‌است. امروز، آتش‌سوزی هیرکانی سند دیگری از این حقیقت تلخ است که جمهوری اسلامی نه توان مدیریت کشور را دارد، نه اراده‌ی حفاظت از محیط زیست، و نه ارزشی برای جان انسان‌ها و آینده‌ی کشور قائل است.
حزب چپ ایران این بی‌عملی، بی‌تدبیری و اولویت‌گذاری جنایت‌کارانه‌ی جمهوری اسلامی را قویاً محکوم می‌کند. از نظر ما نجات محیط زیست ایران تنها در گرو حکمرانی دموکراتیک، پاسخگو و مردمی است؛ حکمرانی‌ای که ثروت ملی را صرف رفاه مردم و حفاظت از طبیعت کند، نه ماجراجویی‌های ایدئولوژیک! امروز، پیش از آن‌که آخرین درختان هیرکانی هم در آتش بی‌کفایتی بسوزند، باید صدای اعتراض علیه بی‌کفایتی حکومت جمهوری اسلامی بلند شود. حکومتی که محیط زیست کشور را ویران می‌کند و جنگل‌ها را می‌سوزاند، مشروعیتی برای ادامه‌ی حیات ندارد!
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
۳ آذر ۱۴۰۴ - ۲۴ نوامبر ۲۰۲۵