ناصر تقوائی فیلمساز برجسته‌ و توانای کشورمان، روز ۲۲ مهر ۱۴۰۴ برابر با ۱۴ اکتبر ۲۰۲۵ چشم بر جهان فروبست. او متولد ۱۳۲۰ شمسی در یکی از روستاهای عرب‌نشین آبادان  بود. بعدها در انتشار نشریه‌ی «هنر و ادبیات جنوب» مشارکت داشت. با بسیاری از نویسندگان و هنرمندان رابطه‌ی نزدیک داشت. با غلامحسین ساعدی در سفر جنوب برای پژوهش های «زار» همراه بود که حاصل آن کتاب «اهل هوا» از ساعدی بود. خود تقوائی هم مستند «بادجن» را در همین عرصه ساخت، که با صدای شاملو منتشر شد.

ناصر تقوائی قبل از انقلاب، با فیلم «آرامش در حضور دیگران» شناخته شد که براساس یکی از داستان‌های ساعدی در کتاب «واهمه‌های بی‌نام و نشان» ساخته‌شد. این فیلم با استقبال وسیعی مواجه شد. تقوائی البته در این دوره فیلم‌های دیگری هم ساخت از آن جمله «صادق کُرده» و «نفرین» بود که مورد توجه واقع شدند. اما مهم‌ترین کار او در آن دوره کارگردانی سریال پربیننده‌ی «دائی‌جان ناپلئون» بود که بر اساس رمان جذاب و پرخواننده‌ی ایرج پزشکزاد ساخته‌شد. سریالی که هنوز هم مورد تحسین آشنایان با فیلم و سریال است.

ناصر تقوائی، بعد از انقلاب با موانع متعددی روبرو شد. موانعی که جریان فعالیت سینمائی او را با بن‌بست مواجه کردند. و تا آخرین لحظات هم بر سر راه او باقی ماندند. با این همه، باز هم از ساختن فیلم باز نایستاد. تقوائی در سال ۱۳۶۵ فیلم «ناخدا خورشید»، را با برداشتی از «داشتن و نداشتن» ارنست همینگوی در جنوب ایران ساخت. این فیلم هم مورد استقبال قرار گرفت و جایزه یوزپلنگ جشنواره لوکارنو را برای او به ارمغان آورد.

ناصرتقوائی نویسنده و کارگردانِ خلاقی بود که در مسیر فعالیت خود، با وجود سانسور، هر کجا که امکان عمل پیدا کرد، آثار ماندگاری از خود برجای گذاشت. او یکی از چهره‌های برجسته‌ی سینمای مدرن ایران بود. یادش گرامی و پایدار خواهد ماند.

حزب چپ ایران درگذشت ناصر تقوائی را، به همسر او خانم مرضیه وفامهر،خانواده‌ی ارجمند او، به جامعه‌‌ی هنری روشنفکری ایران، تسلیت می‌گوید.

دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران

۲۳ مهر ۱۴۰۴ – ۱۵ اکتبر ۲۰۲۵