سیاست خارجی ایدئولوژیک و ماجراجویانه‌ی‌ جمهوری اسلامی موقعیت کشور ما را در منطقه و جهان تضعیف کرده و برخی از کشورها را بە سوءاستفادە از اختلافات میان ایران و همسایگان بە منظور فشار بە حکومت و گرفتن امتیازات اقتصادی و سیاسی ترغیب کردە‌است. بیانیه‌ی اخیر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا آخرین نمونه‌ از آن است. بیانیه‌‌ی اتحادیه‌ اروپا و شورای همکاری خلیج فارس، که حاکمیت تاریخی و قانونی ایران بر جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را نادیده می‌‌گیرد، دخالت سیاسی آشکار و مغایر با واقعیت‌های تاریخی منطقه است. تکرار این مواضع در بیانیه‌های مختلف، می‌تواند به تشدید بی‌اعتمادی، گسترش تنش و تضعیف صلح و ثبات در منطقه ‌بیانجامد. آن‌چه امروز به چنین مداخلات و مواضع نادرستی میدان داده، شکست سیاست‌های پرتنش و نابخردانه‌ی جمهوری اسلامی است که بە کشورهای دیگر فرصت سوء استفادە از موقعیت تضعیف شدە‌ی حکومت را می‌دهد.

استقرار نیروهای ایران در جزایر سه‌گانه در نوامبر سال ۱۹۷۱، بعد از خروج دولت بریتانیا از خلیج فارس و پایان دادن به اشغال این سه جزیره، در واقع اعاده‌ی حق حاکمیت ایران بر این جزایر بود. هیچ کدام از دولت‌های ایران اشغال این جزایر توسط دولت بریتانیا را به رسمیت نشناخته بودند، طبیعی بود که دولت وقت بعد از رفع اشغال بر اعمال حاکمیت بر این جزایر اقدام کند. همان موقع هم استقرار در تنب بزرگ و کوچک از طریق مذاکرات میان بریتانیا و ایران، هر چند بدون رد و بدل شدن سند کتبی صورت گرفت؛ اما در مورد ابوموسی، با امضای یک تفاهم نامه میان ایران و شارجه انجام شد. در این تفاهم‌نامه که توسط دولت بریتانیا تنظیم شده‌، به حل اختلافات بین ایران و شارجه از طریق مذاکره اشاره ‌شده‌‌است. به رغم این که برخی ابهامات حقوقی در تفاهم‌نامه وجود دارد، که بر حاکمیت طولانی ایران بر این جزایر قبل از اشغال آن‌ها توسط بریتانیا اشاره‌ای ندارد، اما نافی حق حاکمیت ایران هم نیست. این تفاهم‌نامه، استقرار نیروهای ایران در این جزیره را تایید کرده‌است. زمانی که ایران مذاکرات برای اعاده‌ی حق حاکمیت خود بر این جزایر را پیش برد و در نهایت در آن‌ها مستقر شد، هنوز دولتی به نام امارات متحده‌ی عربی وجود خارجی نداشت، که بعدا بتواند ادعای مالکیت بر سه جزیره‌ی تحت اشغال انگلستان را داشته باشد.

 جمهوری اسلامی با رفتار پرتنش و غیرمسئولانه‌ خود، ایران را در انزوای سیاسی فرو برده و شرایطی پدید آورده‌است که قدرت‌ها می‌توانند با آن بازی کرده و در معادلات منطقه‌ای و بین‌‌المللی به سوداگری بپردازند. بیانیه‌ی مشترک اخیر اتحادیه‌ اروپا و شورای همکاری خلیج فارس و طرح مجدد ادعای بی‌‌اساس ارضی درباره‌ جزایر سه‌ گانه‌ی‌ تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی، نشانه‌ای آشکار از همین وضعیت است. این مواضع نه بر پایه‌ی‌ حقوق بین‌الملل، بلکه بر اساس اهداف سیاسی و رقابت ‌های ژئوپولیتیک اتخاذ می‌شوند.

حزب چپ ایران ادعای ارضی امارات عربی بر جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را ناروا و فاقد پایە حقوقی می‌داند؛ این جزایر بخشی جدایی‌ناپذیر از ایران است و بر حق مسلم کشورمان در حفظ یکپارچگی سرزمینی خود تأکید می‌کند. در عین حال، ما حل هرگونه اختلاف میان ایران و همسایگان را از مسیر گفت‌ و گوهای دوجانبه و بر پایه‌ی‌ احترام متقابل، به سود منافع مشترک مردم منطقه می‌دانیم. ایران متعلق به مردم ایران است. هرگونه تلاش برای بهره‌برداری سیاسی از ضعف جمهوری اسلامی علیه منافع ملی مردم ایران،  توسط کشورهای دیگر مردود و محکوم به شکست است.

هیئت سیاسی- اجرائی حزب چپ ایران
 ۱۷ مهر ۱۴۰۴ - ۹ اکتبر ۲۰۲۵