علی خامنەای رهبر مستبد و ستمگر رژیم اسلامی کە در دوران رهبری خود فجایع زیادی را بر کشور و مردم تحمیل کردە، روز گذشتە در اولین سخنرانی خود کە بعد از برقراری آتش بس برای عدەای از اعوان و انصار حکومت ایراد کرد، عدم همراە شدن مردم با درخواست متجاوزان اسرائیلی، امریکایی و وارث دیکتاتوری سلطنتی برای براندازی رژیم را بە حساب حمایت مردم از رژیم خود قرار داد و سعی کرد با فریبکاری آن را وارونە نمودە و بە حساب حقانیت و مشروعیت رژیم خود جا بزند.

این تلاش مذبوحانە در شرایطی انجام میگیرد کە بیزاری از رژیم درماندە، فاسد و سرکوبگر اسلامی تا قبل از تجاوازت خارجی بە کشور در اوج خود بود و دامنە مخالفت با رژیم حتی بە میان بخش قابل توجەای از وابستگان بە قدرت کە فهمیدە بودند وضع رژیم قابل دوام و حمایت نیست رسیدە بود. بە همچنین اعترا ضات گروەهای اجتماعی مختلف علیە سیاستهای رژیم یک پدیدە همە روزە و فزایندە بود و کشور در محاصرە بحران های مختلف بویژە بحران اقتصادی و سیاسی قرار داشت.

جنگ ١٢ روزە نە تنها از بیزاری مردم از رژیم نکاستە است و بحرانها را تعدیل نکردە است بلکە بر آنها دامن زدە و فشارهای تازەای را بر فشارها و بحرانهای پیشین افزودە است. بنا بر این در واقع امر تغییری بنیادین در رویکردهای جامعە نسبت بە رژیم رخ ندادە است کە باعث مباهات سران رژیم بشود.

اصل خواست مردم کە سرنگون کردن رژیم است تنها با این تفاوت کە مردم می خواهند این امر بدون دخالت کشورهای خارجی و بە دست خودشان انجام بگیرد رخ ندادە است.

خامنەای البتە از نعمتی کە اسرائیل و امریکا بە بهای زدن ضربات سنگین بە کشور در اختیارش گذاشتند حق دارد خشنود باشد و مانند خمینی جنگ را برای خودش بە رغم همە ی خساراتی کە بر کشور وارد نمودە است، نعمت تلقی کند کە در بحرانی ترین شرایط بە لطف ترامپ و ناتانیاهو برای او فرصتی ایجاد کرد تا بە بهانە آن سرکوب مخالفان خود را تشدیدکند و بە نام مبارزە با نفوذ و جاسوسان خارجی، عدە دیگری از جوانان مبارز را از دم تیغ بگذراند و اگر بتواند درنگی در رشد شتابان اعتراضات بوجود آورد.

عدم همراهی و نە قاطع و هوشیارانە مردم بە تجاوزگران خارجی کە کارنامە سیاهی در جنایت و زورگویی و تجاوز بە ملت های دیگر دارند، البتە نمی تواند مورد تحسین نیروهای دمکراتیک و مترقی داخلی کە می خواهند بساط دیکتاتوری و ستمگری رژیم اسلامی را بر هم بزنند، قرار نگیرد. این کنش خردمندانە اما گویا بە عمد از سوی بانیان رژیم استبدای و فاسد کە مشروعیت خود را مدتهاست میان اکثریت مردم از دست دادە وارونە تعبیر و تفسیر می شود.

آری اگر مردم با وجود بیزاری شدیدی کە از رژیم خامنەای داشتە و دارند حاضر نشدند با تجاوزگران خارجی کە در نیات پلید امپریالیستی و تجاوز گری و جنگ طلبی شان ذرەای تردید ندارند همداستان شوند، بخاطر این بود کە عملکرد جنایتکارانە ناتانیاهو و ترامپ را در غزە و فلسطین، لبنان و سوریە بە چشم دیدە اند و می دانستند پیروز تجاوزگران اگر سرنوشت بدتری را برای ایران و مردم از غزە و سوریە و لبنان رقم نزند، بهتر از این کشورها نخواهد بود.

مردم نمی خواستند و نمی خواهند بە قیمت پذیرش سلطە خارجی از شر رژیم استبدادی اسلامی بە قیمت افتادن در دام دیکتاتوری سلطنتی دست نشاندە اسرائیل خلاص کنند. اما این بە مفهوم کنار آمدن با رژیم اسلامی و تحمل آن نیست. بعد از آسودە شدن خاطر مردم از دفع خطر خارجی اعتراضات و مبارزات اجتماعی و سیاسی برای بر چیدن بساط رژیم خامنەای و جلوگیری از تجاوز خارجی با توش توان بیشتری از سر گرفتە خواهد شد.

عدە دیگری از کارگزاران رژیم نیز پیش از خامنەای دست رد مردم بە سینە تجاوزگران خارجی را تلاش کردەاند حمایت از رژیم جلوە دهند و نتایج مطلوب خود را از آن بگیرند. همە ی این تلاشها برای این انجام می شود کە حواس مردم را از سوی مخالفت با رژیم صرفا بسوی دشمنان خارجی برگردانند و عمر رژیم را طولانی تر نمایند و همراە با آن رهبران و فعالین جنبش های اعتراضی سیاسی و مطالباتی را با سرکوب از میدان بە در کنند. تشدید سرکوب خود گویای این واقعیت است کە ترس رژیم از مبارزات سیاسی و اجتماعی داخلی است و رژیمی کە بە مردم اتکا داشتە باشد نیازی بە سرکوب مردم و اعمال استبداد ندارد.

هم خامنەای وهم بقیە سرکردگان رژیم خوب می دانند کە همراە نشدن مردم با تجاوزات اسرائیل و امریکا امری طبیعی و از روی میهن دوستی و تشخیص ماهیت درست متجاوزان است و ربطی بە حمایت از رژیم ندارد. مردم بدنبال آزادی واقعی و نظامی دمکراتیک هستند و برای آن دەها سال است کە در حال مبارزە هستند و در این میدان آنقدر آزمودە شدەاند کە فریب مانورهای مستبدین داخلی و سلطە جویان خارجی را نخواهند خورد. مبارزە با استبداد داخلی و سلطە جویی خارجی با قوت در کشور تا رسیدن بە نظامی دمکراتیک و فراگیر ادامە خواهد یافت.