بیانیه در حمایت از اعتصاب‌غذای شجاعانه‌ی زندانیان، در محکومیت اعدام و جنایات جمهوری‌اسلامی
هیئت هماهنگی نهادهای چپ و دمکراتیک، حمایت کامل و بی‌قید و شرط خود را از خواست‌های برحق زندانیانی اعلام می‌کند که در ۴۴ زندان سراسر ایران، وارد شصت و نهمین هفته‌ی اعتصاب غذای اعتراضی خود شده‌اند. این اعتصاب گسترده و کم‌سابقه، اقدامی شجاعانه، فداکارانه و انسان‌دوستانه در اعتراض به اعدام، شکنجه، شرایط غیرانسانی و تحقیرآمیز در زندان‌ها، خشونت ساختاریافته و سرکوب سیستماتیک توسط جمهوری اسلامی است.
این اعتصاب غذای جمعی، فریاد خاموش آزادی‌خواهانی است که در دل تاریکی و در شرایطی دشوار، علیه سیاست مرگ و جنایت ایستادگی کرده‌اند. آن‌ها با جان و جسم خود، به خشونتِ نهادینه‌ی دولتی «نه» گفته‌اند. این صدای مقاومت، شایسته‌ی حمایت و همبستگی همه‌ی انسان‌های آزادی‌خواه، وجدان‌های بیدار، نهادها و نیروهای ترقی‌خواه در سراسر جهان است.
نهادهای چپ و دمکراتیک فعالانه در کشورها و شهرهای مختلف علیه اعدام اقدام نموده و در حد توان در جنبش ضد اعدام، دستگیری، زندان و شکنجه اعتراض و فعالیت کرده و خواهند کرد.
ما همچنین پشتیبانی کامل خود را از کارزارها، تجمعات و آکسیون‌های اعتراضی سه‌شنبه‌ها در خارج از کشور، و نیز تجمعات و برنامه‌هایی که از سوی نهادهای مدافع حقوق انسانی علیه شکنجه، اعدام و سرکوب در روز شنبه، ۳۱ مه ۲۰۲۵، در کشورهای مختلف برگزار می‌شوند، اعلام می‌داریم. این گردهمایی‌ها پژواک صدای زندانیانی هستند که در سکوت زندان‌ها، در خط مقدم پیکار برای کرامت انسانی ایستاده‌اند.
اعدام در جمهوری اسلامی، نه مجازات، که ابزاری قانونی‌شده برای قتل حکومتی‌ست.
هدف آن، اجرای عدالت نیست؛ بلکه گسترش رعب، تحکیم کنترل سیاسی، و سرکوب جنبش‌های اجتماعی و صدای عدالت‌طلبانه‌ی مردم ایران است.
بر پایه‌ی گزارش‌های مستند:
در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۸۳۴ نفر در ایران اعدام شده‌اند؛
در سال ۲۰۲۴، شمار قربانیان به ۹۷۵ نفر رسیده است؛
تنها در سه ماهه نخست سال ۲۰۲۵، دست‌کم ۲۳۰ نفر به دار آویخته شده‌اند – رقمی که دو برابر مدت مشابه در سال پیش است.
قربانیان این جنایت‌های دولتی، زنان، نوجوانان، جوانان، کودکان، و اقلیت‌های قومی و مذهبی را نیز در بر می‌گیرند. این اعدام‌ها نه اتفاق، که بخشی از سیاست برنامه‌ریزی‌شده برای سرکوب سیستماتیک جامعه، برای استثمار هارتر، تبعیض وحشیانه و تحکیم استبداد است. تا بتواند منافع طبقه حاکم در ایران را تامین نماید.
در برابر این ماشین مرگ، جنبش دادخواهی خانواده‌های زندانیان سیاسی، عقیدتی و عادی شکل گرفته است؛ جنبشی که خواهان:
توقف فوری اعدام‌ها و ممنوعیت کامل احکام مرگ؛
آزادی بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی؛
افشای حقیقت درباره‌ی شکنجه‌ها، قتل‌های خاموش در زندان‌ها، و اعدام‌های مخفی، از جمله جنایات دهه‌ی ۶۰ و سرکوب‌های خونین در سال‌های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸، ۱۴۰۱ و تا امروز؛
و نیز خواهان محاکمه تمامی آمران و عاملان این جنایات در دادگاه‌های صالح، مستقل، مردمی و بین‌المللی هستیم.
این جنبش دادخواهی، باید به در کنار کارگران و زحمتکشان و دیگر نیروهای اجتماعی مترقی به یک نیروی اجتماعی نیرومند، سراسری، مطالبه‌محور و جهانی بدل شود؛ تلاشی هماهنگ برای ایجاد یک جامعه که به کرامت انسانی، عدالت و آزادی احترام بگذارد.
ما اعلام می‌کنیم:
اعدام باید به‌عنوان «قتل عمد دولتی» در سطح جهانی محکوم و ممنوع گردد؛
طبقه حاکم و دولت جمهوری اسلامی اش مسئول مستقیم تمامی فجایع، جنایات، سرکوب‌ها و بحران‌های جاری در ایران است؛
تمامی آمران و عاملان اعدام‌ها و جنایات علیه انسانیت، باید در دادگاه‌های عادلانه، مردمی و بین‌المللی پاسخ‌گو شوند؛
جنبش دادخواهی باید به نیرویی پایدار، جهانی، دمکراتیک و عدالت‌محور تبدیل شود.
ما فراموش نمی‌کنیم، نمی‌بخشیم و ساکت نمی‌مانیم!
ما با صدای بلند اعلام می‌کنیم:
نه به اعدام و کشتار!
زنده باد زندگی – زنده باد دادخواهی – زنده باد مقاومت!
با امید به پیروزی، عدالت، برابری، آزادی و کرامت انسانی!
هیئت هماهنگی نهادهای چپ و دمکراتیک
مه ۲۰۲۵