قتل فجیع امیر محمد خالقی دانشجوی دانشگاە تهران، زادە و اهل یکی از روستاهای مناطق محروم کشور کە با همت و تلاش بسیار توانستە بود وارد دانشگاە بشود، با اعتراضات گستردەای از سوی دانشجویان روبرو شدە است. 

گفتە می شود این قتل غیر سیاسی بودە و توسط دو زورگیر موتوار سوار در نزدیکی دانشگاە انجام شدە‌است. با این وصف دانشجویان نتوانستند از کنار آن بگذرند و دست بە اعتراض نزنند. دانشجویان در اعتراضات روزهای بعد از این جنایت مسئولین حکومتی را بە دلیل بها ندادن بە جان و امنیت دانشجویان مورد حملە قرار دادند و عملا اعتراض آنان شکل سیاسی و ضد حکومتی بە خود گرفت. 

عکس العمل دانشجویان باعث دستپاچگی و واکنش‌هایی از سوی سخنگوی قوە قضاییه و برخی مقامات دولتی شد و پزشکیان نیز دستور بررسی قتل و جلوگیری از ورود نیروهای "خودسر" یا در واقع آتش بە اختیاران مدیریت شدە بە دانشگاە را داد. نگرانی کارگزاران رژیم از سرایت اعتراضات دانشجویان بە بخش‌های دیگر جامعە زمانی بیشتر شد کە اعتراضات سە روز پیاپی ادامە پیدا کرد و کاملا رنگ و بوی سیاسی بە خود گرفت. 

سخنگوی قوە قضایی ابتدا از دستگیری زورگیران خبر داد، اما روز بعد خبر دستگیری را تکذیب کرد و هنوز خبر تازەای در این خصوص منتشر نشدە است. 

به‌هر حال عاملان این جنایت هر کس بودە باشند، بی ارتباط با سیاست و فضای امنیتی حاکم بر جامعە نیست. زیرا همە‌ی فعالیت دستگاە‌های امنیتی حول سرکوب اعتراضات اجتماعی و سیاسی متمرکز شدە‌است. در سخنان و بیانیە‌های دانشجویان این نکتە بسیار برجستە بود. 

یک نمونە از تمرکز نیروهای امنیتی کە بە‌تازگی شاهد آن بودیم،  لشگر کشی و یورش آن‌ها بە تجمع کاملا مسالمت آمیز معلولین و مجروحان جنگ ٨ سالە و همراهان آنان و بازداشت صدها نفر از آن‌ها بود کە خواهان رفع حصر از رهبران جنبش ٨٨ و سایر زندانیان سیاسی بودند. 

نە زورگیری پدیدە تازەای است و نە این اولین بار است کە کسی توسط آن‌ها بە قتل می‌رسد. اما شواهدی هم در دست است کە نشان می‌دهند رژیم از زورگیران و اوباشان برای سرکوب مخالفین سیاسی بهرە می‌گیرد و در ازای آن چشم بر اقدامات جنایتکارانە زورگیران می‌بندد. خود پدیدە زورگیری نیز بە مانند پدیدەهای منفی دیگرعموما مخلوق رژیم استبدادی هستند و اعمال جنایتکارانە آنان را نمی‌شود از سیاست جدا کرد. رژیم های دیکتاتوری اصولا به‌واسطە رعب و وحشت آفرینی کە جنایتکاران در جامعە به‌وجود می‌آورند گاە و بیگاە از آنان به‌عنوان نیروی کمکی برای حفظ اختناق و رژیم شان و از سراە برداشتن مخالفان سیاسی استفادە می‌کننداین واقعیتی است کە سردار همدانی به‌عنوان بخشی از افتخارات خود بە آن اذعان کردە‌است. مردم هم آن اوباشانی را کە حیدر، حیدر گویان در هنگام برآمد جنبش‌های اجتماعی با کلت و قمە بە مبارزان حملە می‌کنند، از یاد نبردەاند.