از عجایب تاریخ این است که 100 سال پیش ( ۱۳۰۳) قمر الملوک وزیری به عنوان اولین زن  بر روی صحنه رفت و آواز خواند آن هم بدون حجاب تا زنان حق آواز خواندن به دست بیاورند و حالا بعد از 100 سال برگشتیم همان نقطه تا پرستویی بیاید و بدون حجاب بخواند تا شاید دوباره زنان این حق را به دست بیاورند که بخوانند و بپوشند.
البته باید ذکر کرد که تفاوت بسیار زیاد در این دو حرکت پدیدار هست. در صد سال پیش می‌توان برآورد کرد که تقریبا چیزی قریب باتفاق ( حداقل حدود ٪۹۰ ) جامعه با ساختار و افکار کاملا سنتی، مذهبی ، مرتجع ، استبدادی و مرد سالار ، و یک نظام دیکتاتوری برآمده از آن  و حامی آن ، رودرروی آزادی و برابری زنان و جنبش‌های مترقی قرار داشتند ، ولی امروز نظامی مذهبی، مرتجع ، دیکتاتوری با حمایت به یقین می‌توان گفت تنها اقلیتی ناچیز ( حداکثر ۱۰٪ ) از جامعه ، و با قوه قهریه خود به رودررویی و سرکوب زنان و جنبش‌های پیشرو ، مترقی و عداتخواه میپردازند .
این تفاوت عمیق و بزرگ را می‌توان در رشد ، و بلوغ بنیادی ،پایه ایی ، و مترقی همه جانبه  جامعه مان دید . این همان نیروی عظیم بالقوه و ذخیره‌یی در جامعه مان هست که هر لحظه و در آینده ایی نچندان دور به نیروی بالفعل و متحرکه ایی بدل خواهد شد که تمامی ارگان‌ها و نهادهای فکری ، اندیشه ایی و سازماندهی سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی ،  این نظام مذهبی ، مرتجع ، و استبدادی  را از هم فروپاشی و رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون خواهد کرد.
به امید انروز

پیروز باد جنبش زن ، زندگی ، آزادی 
نه به اعدام ، نه به شکنجه ، نه به تبعیض
زنده باد آزادی ، دموکراسی ، و عدالت اجتماعی

علی ع. کارون
۱۲ دسامبر ۲۰۲۴